Szokujące słowa znanego psychologa. Oto, co powiedział

Uważany przez naukowców za jednego z najbardziej wpływowych psychologów XX wieku, Jerome Kagan uplasował się wyżej niż Carl Jung  (twórca psychologii analitycznej) i Ivan Pavlov  (odkrywca odruchu Pawłowa) w rankingu wybitnych psychologów Amerykańskiego Towarzystwa Psychologicznego z 2002 roku. Jest dobrze znany ze swojej pionierskiej pracy w dziedzinie psychologii rozwojowej na Uniwersytecie Harvarda, gdzie spędził dziesięciolecia, dokumentując rozwój niemowląt i małych dzieci, jest wyjątkowym i wysoko cenionym badaczem. Kagan jest autorem książki: „ADHD realnie nie istnieje” (ADHD isn’t real exist). Według Kagana diagnoza ADHD jest sztucznym wynalazkiem, przynoszącym korzyści tylko przemysłowi farmaceutycznemu i psychiatrom.

W wywiadzie dla Spiegel Kagan odniósł się do gwałtownie rosnących wskaźników ADHD w Ameryce, które przypisuje „niejasnym praktykom diagnostycznym”. Swoją tezę zilustrował następującym przykładem: „Powiedzmy, że pięćdziesiąt lat temu miałeś 7-latka, który nudził się w szkole i wykazywał destrukcyjne zachowanie. Wtedy zostałby okrzyknięty leniwym. Ale dzisiaj mówi się, że to samo dziecko cierpi na ADHD. Dlatego właśnie zaobserwowaliśmy tak dramatyczny wzrost zaburzeń”.

Każde dziecko, które ma problemy w szkole, jest wysyłane do pediatry, który twierdzi, że to ADHD i przepisuje Ritalin. „W rzeczywistości 90 procent z tych 5,4 miliona dzieci nie ma nieprawidłowego metabolizmu dopaminy. Problem polega na tym, że jeśli lek jest dostępny dla lekarzy, postawią odpowiednią diagnozę” – powiedział.

„Możemy podejść filozoficznie i zadać sobie pytanie: Co oznacza choroba psychiczna? Jeśli przeprowadzisz wywiady z dziećmi i młodzieżą w wieku od 12 do 19 lat, to 40 procent można sklasyfikować jako niespokojne lub przygnębione. Ale jeśli przyjrzysz się bliżej i zapytasz, ilu z nich jest z tego powodu poważnie upośledzonych, liczba ta spada do 8 procent. Opisywanie każdego dziecka z depresją lub lękiem jako chorego psychicznie jest śmieszne. Nastolatki są niespokojne, to normalne. Nie wiedzą, na jakie studia iść. Ich chłopak lub dziewczyna po prostu ich wystawił. Bycie smutnym lub niespokojnym jest tak samo częścią życia jak złość czy frustracja seksualna” – powiedział Kagan Spiegelowi.

Jakie są konsekwencje dla milionów amerykańskich dzieci, u których błędnie zdiagnozowano chorobę psychiczną? Kagan uważa, że jest to druzgocące, ponieważ uważają, że jest z nimi coś zasadniczo nie tak. Nie jest jedynym psychologiem, który alarmuje o tym trendzie, ale Kagan i inni czują, że mają do czynienia z „niezwykle potężnym sojuszem: firmami farmaceutycznymi, które zarabiają miliardy, i profesją, która jest samolubna”.
Sam Kagan cierpiał na wewnętrzny niepokój i jąkanie się jako dziecko, ale jego matka powiedziała mu: „Nic ci nie jest. Twój umysł pracuje szybciej niż język”. Pomyślał wtedy: „O rany, to świetnie, jąkam się tylko dlatego, że jestem taki mądry”. Gdyby urodził się w obecnych czasach, najprawdopodobniej zostałby sklasyfikowany jako chory psychicznie.
W Polsce nie tylko diagnozuje się rzadziej ADHD niż w USA, ale też częściej wysyła się dzieci na psychoterapię, a nie faszeruje lekami. Nie zmienia to jednak faktu, że nawet jeśli problem jest realny, to bardzo często diagnozuje się go zbyt często. O tym piszą sami lekarze i znawcy medycyny. 

Źródło: www-drjuliescheiner-co-uk

Chris Klinsky