
Długoletni proboszcz w Bielsku Podlaskim, w czasie II wojny wikariusz generalny diecezji pińskiej na terenach okupowanych przez Sowietów, a następnie Niemców. 15 lipca 1943 r. został rozstrzelany w grupie 50 przedstawicieli polskiej inteligencji w Lesie Pilickim, w pobliżu Bielska Podlaskiego.
Antoni Beszta-Borowski przyszedł na świat 9 września 1880 r. we wsi Borowskie Olki na Podlasiu, w rodzinie z tradycjami patriotycznymi. Jego dziad był uczestnikiem powstania styczniowego. Uczęszczał do szkół w Surażu i w Białymstoku, potem studiował w Seminarium Duchownym w Wilnie, gdzie w 1904 r. przyjął święcenia kapłańskie.
Posługę duszpasterską rozpoczął w wileńskim kościele św. Rafała, trzy lata później został proboszczem w Surwiliszkach na Wileńszczyźnie. Później pracował w Prużanach na Polesiu i od 1918 r. w Kuźnicy Białostockiej. W 1920 r. został proboszczem w Bielsku Podlaskim, a w 1927 r. dodatkowo objął stanowisko dziekana bielskiego.
Po wybuchu II wojny światowej w 1939 r. został mianowany wikariuszem generalnym diecezji pińskiej, której tereny przez dwa lata znajdowały się pod okupacją radziecką. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w 1941 r. był ostrzegany przed grożącym mu aresztowaniem ze strony nowego okupanta. Mimo to postanowił zostać przy swoich parafianach.
15 lipca 1943 r., w ramach przeprowadzonej przez Niemców obławy na przedstawicieli polskiej inteligencji, ks. Antoni Beszta-Borowski został aresztowany wraz z 49 innymi osobami, a następnie rozstrzelany w Lesie Pilickim w pobliżu Bielska Podlaskiego.
W 1999 r. został beatyfikowany przez Jana Pawła II wraz z grupą polskich męczenników II wojny światowej. W 2002 r. w miejscowości Borowskie Olki, miejscu urodzenia ks. Antoniego Beszty-Borowskiego, odsłonięto i poświęcono pomnik ku Jego czci.
Źródło: bialystok.opoka.org.pl