Na łożu śmierci wziął ślub z narzeczoną

Wacław Bojarski – działacz Konfederacji Narodu, poeta i pisarz, redaktor naczelny pisma „Sztuka i Naród”. Zmarł 5 czerwca 1943 r. po tym, jak został śmiertelnie postrzelony podczas składania wieńca z kwiatami pod pomnikiem Kopernika w Warszawie. Wacław Bojarski urodził się 31 października 1921 r. w Warszawie. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w stołecznych gimnazjach: im. św. Stanisława Kostki oraz im. Wojciecha Górskiego. W 1939 r. ukończył liceum humanistyczne im. Jana Zamoyskiego, podczas okupacji studiował polonistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Działał w podziemiu konspiracyjnym, należał do Konfederacji Narodu. Był współinicjatorem powstania powiązanego z KN podziemnego miesięcznika kulturalnego "Sztuka i Naród", wydawanego w latach 1942-1944. W pierwszej połowie 1943 r. pełnił funkcję jego redaktora naczelnego. Był autorem wielu artykułów, wierszy i piosenek wojskowych. W latach 1942-1943 opublikował szereg opowiadań, po wojnie przedrukowanych przez miesięcznik literacki "Twórczość". Posługiwał się pseudonimami: Jan Marzec, Wojciech Wierzejewski, Marek Zalewski. 25 maja 1943 r., podczas gdy Bojarski wraz z przyjaciółmi składał wieniec pod pomnikiem Mikołaja Kopernika w Warszawie, doszło do wymiany ognia z Niemcami. W wyniku strzelaniny młody poeta został ciężko ranny. Na łożu śmiercią zdążył jeszcze wziąć ślub ze swoją narzeczoną, Haliną Marczak, której swego czasu poświęcił popularną na Wileńszczyźnie i podczas powstania warszawskiego piosenkę „Natalia”, nawiązującą tytułem do jej pseudonimu. Zmarł 5 czerwca 1943 r., został pochowany na warszawskim Cmentarzu Bródzieńskim, tym samym, na którym spoczywa Roman Dmowski.