10 lat temu odszedł płk pilot Tadeusz Koc – dowódca Dywizjonu 303

3 czerwca 2008 r. na emigracji w Kanadzie zmarł Tadeusz Koc, pułkownik lotnictwa Wojska Polskiego, as myśliwski. Jako dowódca legendarnego Dywizjonu 303 im. Tadeusza Kościuszki brał udział alianckiej inwazji na Francję, osłaniając desant morski na plażach Normandii. Tadeusz Koc przyszedł na świat 9 sierpnia 1913 r. we wsi Grabanów na Lubelszczyźnie. Kształcił się w Gimnazjum im. Józefa Ignacego Kraszewskiego w Białej Podlaskiej. Jednocześnie zapisał się do szkoły szybowcowej przy Podlaskiej Wytwórni Samolotów, a latem 1934 r. odbył szkolenie w ramach Przysposobienia Wojskowego Lotniczego w Lublinku pod Łodzią. W tym samym roku zdał maturę i rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy Lotnictwa w Dęblinie. W 1937 r. promowany na podporucznika pilota, przydzielony został do 161 Eskadry Myśliwskiej we Lwowie. Tam zastał go wybuch II wojny światowej. Walcząc w składzie III/6 Dywizjonu Myśliwskiego wspierał walki Armii „Łódź” odniósł pierwsze zwycięstwo w powietrzu – 2 września wraz z innymi polskimi pilotami zestrzelił niemiecki bombowiec, a kilka godzin później Messerschmitta. Po inwazji Związku Radzieckiego 17 września ewakuował się do Rumunii, gdzie został internowany. Po ucieczce przez Jugosławię przedostał się do Grecji, a stamtąd polskim statkiem przypłynął do Marsylii. Ostatecznie trafił do polskiej bazy w Lyon-Bron. W czerwcu 1940 r. ewakuował się do Liverpoolu. Po ukończeniu szkolenia na sprzęcie brytyjskim skierowany został w październiku do 303. Dywizjonu im. Tadeusza Kościuszki. W listopadzie przeniesiono go do 245. Dywizjonu Myśliwskiego RAF. W lutym 1941 r. trafił do formującego się w Acklington 317. Dywizjonu Myśliwskiego „Wileńskiego”, wraz z którym brał udział w nalotach nad Francję, zapisując na swym koncie wiele zestrzeleń. W czerwcu 1942 r. przeniesiony został na stanowisko dowódcy eskadry „A” 308. Dywizjonu „Krakowskiego”. 3 lutego 1943 r. zestrzelony nad północna Francją, uratował się, wyskakując na spadochronie. Dzięki pomocy francuskiego ruchu oporu trafił do Paryża, skąd przez Pireneje, San Sebastian i Madryt przedostał się do Gibraltaru, a następnie do Anglii. W lipcu 1943 r. został przydzielony do Dywizjonu 303, którym dowodził od listopada 1943 r. W tym czasie dywizjon wszedł w skład 142. skrzydła myśliwskiego RAF i stacjonował 40 km od Londynu. Do jego zadań należały loty bojowe poza Kanał La Manche jako osłona wypraw bombowych oraz ostrzeliwanie celów naziemnych. Wziął też udział alianckiej inwazji na Francję, osłaniając desant morski na plażach Normandii. Po zdaniu dowództwa dywizjonu we wrześniu 1944 r. przez kolejny rok kształcił się w Wyższej Szkole Lotniczej w Weston-super-Mare. Do końca swej służby w Polskich Siłach Powietrznych był szefem wyszkolenia, oficerem łącznikowym oraz oficerem sztabu. Po demobilizacji w 1948 r. wyjechał do Afryki, po roku powrócił do Anglii. W 1956 r. przeniósł się na stałe do Kanady. Na emigracji używał nazwiska Kotz. Zmarł 3 czerwca 2008 r. w Collingwood. Płk Tadeusz Koc był odznaczony m.in. Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz brytyjskim Distinguished Flying Cross. Źródło: polishairforce.pl, fot.: niebieskaeskadra.pl