10 lat temu odszedł Bożysław Kurowski – nestor Polonii szwedzkiej

Z wykształcenia prawnik. Aresztowany we wrześniu 1939 r., spędził blisko sześć lat w niemieckich obozach koncentracyjnych. Po wyzwoleniu, dzięki misji Czerwonego Krzyża znalazł się w Szwecji. Jego dom stał się z czasem centrum życia emigracyjnego tamtejszej Polonii. Bożysław Kurowski urodził się 3 listopada 1911 r. w Poznaniu. Wychowywał się w religijnej rodzinie kultywującej tradycje patriotyczne. Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Chełmży studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. Przez cały okres nauki udzielał się w licznych organizacjach młodzieżowych, m.in. harcerstwie i Sodalicji Mariańskiej oraz akademickich - Bratniej Pomocy i Młodzieży Wszechpolskiej. Później jako adwokat działał w Stronnictwie Narodowym. Podczas kampanii wrześniowej jako oficer 31. Pułku Artylerii Lekkiej uczestniczył wraz z Armią Pomorze w walkach nad Bzurą i w obronie Warszawy. Uniknął niewoli i przedostał się do Torunia. Tam w październiku 1939 r. został aresztowany przez Niemców i osadzony w Forcie VII. Od stycznia 1940 r. był więźniem obozów koncentracyjnych kolejno w Stutthofie, Oranienburgu, Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen, gdzie współorganizował podziemny ruchu oporu do ratowania życia ludzkiego o kryptonimie „Orzeł Biały”. W maju 1945 r. doczekał szczęśliwie wyzwolenia przez wojska amerykańskie. Przebywał w Lubece, gdzie współorganizował Związek Polaków. Dwa miesiące później w ramach akcji Czerwonego Krzyża przybył do Szwecji na leczenie i rekonwalescencję. W 1946 r. ożenił się i osiadł na stałe w Lund. Wraz z żoną Marią stworzył tam emigracyjny dom polski, otwarty dla wszystkich: osób świeckich i duchownych, ludzi kultury, nauki oraz studentów z Polski. Prowadzili w nim szeroką działalność społeczno-polityczną, publicystyczną, kulturalną, charytatywną i katolicką.

Współpracował z Rządem Londyńskim jako delegat tamtejszego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na kraje skandynawskie. Był współzałożycielem a później prezesem oddziału Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Szwecji, wielokrotnie reprezentował Polonię szwedzką na zjazdach organizacji polonijnych.

Od 1954 r. był mężem zaufania oraz członkiem Komitetu Politycznego Stronnictwa Narodowego. Wchodził w skład Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, Instytutu Romana Dmowskiego w Ameryce i Instytutu Polsko-Skandynawskiego w Kopenhadze.

Działał na rzecz Kościoła katolickiego. Redagował dwutygodnik katolicko-społeczny „Znak”, przy którym za pośrednictwem Caritasu prowadzono zbiórkę na rzecz pomocy dzieciom w Polsce. W 1967 r. wchodził w skład delegacji polskiej na Światowy Kongres Apostolstwa Świeckich w Rzymie. Był założycielem i prezesem Fundacji Jana Pawła II przy Polskiej Misji Katolickiej w południowej Szwecji.

Był znany jako wieloletni komentator w prasie skandynawskiej świeckiej i katolickiej, występujący publicznie w obronie Polski i Kościoła Katolickiego. Publikował też w prasie polonijnej emigracyjnej i krajowej, z dorobkiem obejmującym ponad 100 pozycji. Był również tłumaczem literatury religijnej.

W uznaniu rozlicznych zasług został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz, przez papieża Jana Pawła II - Orderem Świętego Sylwestra, najwyższym odznaczeniem kościelnym dla osoby świeckiej.

Bożysław Kurowski zmarł 12 maja 2006 r., w wieku 94 lat.

opr. Paweł Brojek Źródło: Jadwiga Kurkus, „Bożysław Kurowski in Memoriam”, Słowo Kongresu, czerwiec 2006