Krytyka Polityczna potępiła „nieodpłatną pracę kobiet” w domu, czyli po prostu sprzątanie!

Kwaśniewska napisała: Obciążanie kobiet obowiązkami domowymi i opiekuńczymi nie maleje, ale w Polsce nadal poświęcamy nieodpłatnej pracy minimum uwagi. Odtwarzamy schematy, które towarzyszyły naszym babkom, matkom, ciotkom, a nawet siostrom. Sprzątamy, gotujemy, pierzemy i zajmujemy się dziećmi, a jeśli ich nie mamy, to nieodpłatna praca opiekuńcza i tak staje się naszym problemem, kiedy chorują członkowie rodziny”.

Dla feministycznej publicystki opieka nad własnym domem i dziećmi to „odtwarzanie schematów”, w domyśle szkodliwych, a nie zwyczajna, normalna rzecz, która wynika z odpowiedzialności, troski o swoje i zaradności.

Dalej Kwaśniewska pisze: „W młodości niejedna kobieta składała sobie obietnice, że z nią będzie inaczej. Która z nas nie powtarzała w myślach, że nie będzie jak babcia sprzątająca po dziadku albo jak matka, notorycznie narzekająca na samotne stanie przy garach. Chcemy wierzyć, że to akurat nam uda się uniezależnić od norm społecznych i wzorców z dzieciństwa. Rodzice w Polsce częściej dziewczynkom niż chłopcom mówią, żeby pomagały, gotowały, sprzątały. Zachęcanie do czynności porządkowych jest zdeterminowane płciowo i wiąże się z próbą dyscyplinowania kobiet”.

W końcu autorka stwierdza: „W wielu polskich domach powtarza się do dziś, że żaden mężczyzna nie będzie chciał się związać z kobietą, która nie sprząta lub nie gotuje. Takie dyscyplinujące straszaki zostają w pamięci i często w sposób nieświadomy determinują późniejsze wybory i zachowania wielu kobiet”.

W tym ostatnim trzeba przyznać jej rację. Żaden mężczyzna nie zwiąże się z niechlujem, który po sobie nie sprząta, nie umyje sobie ubrań i nie zaopiekuje się własnymi dziećmi. Zapewne kolejnym krokiem będzie wprowadzenie prawa, które zobowiąże mężczyzn do bycia z takimi feministkami.