Neonazistowskie graffiti w centrum Warszawy. Prawdopodobnie zrobili je sympatycy tzw. strajku kobiet (WIDEO)
Nie trudno było dostrzec podobieństwa między błyskawicą, czyli Siegrunem — symbolem tzw. strajku kobiet a symbolem Brytyjskiej Unii Faszystów i Socjalistów, a także między ideami głoszonymi przez Strajk Kobiet a ideami nazistów czy faszystów (sterylizacją, aborcją, antyklerykalizmem, poparciem dla intencji europejskiej). Idąc śladem demonstracji Strajku Kobiet, który przeszedł przez Warszawę, w samym centrum stolicy, zobaczyłem neonazistowskie graffiti, zapewne zrobione przez sympatyków proaborcyjnej imprezy.
Na płocie okalającym budowę budynku przy wejściu do stacji metra Świętokrzyska, na rogu Świętokrzyskiej i Marszałkowskiej, naprzeciwko Pałacu Kultury, namalowane były litery SA. "S" namalowano w formie Siegrun (błyskawicy najbardziej znanej z emblematu SS) zaś "A" w postaci symbolu anarchistów. Takie połączenie (błyskawicy i A w kółku) to emblemat nazistowskich brunatnych koszul SA bojówki hitlerowców. Takich nazistowskich symboli w Warszawie jest więcej. W wielu miejscach narysowane są po dwie błyskawice Strajku Kobiet układające się w napis SS.
Pojawienie się nazistowskiej symboliki w czasie Strajków Kobiet nie dziwi. Strajk głosi w części idee zbieżne z ideami głoszonymi przez nazistów – a sztandarem dzisiejszej lewicy jest gejowska tęczowa flaga. Twórcami SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, Oddziałów Szturmowych NSDAP) byli pederaści uznający, że homoseksualizm jest podstawą życia społecznego: Gerhard Roßbach (jeden z wielu pederastów stojących na czele Freikorpsów, sadysta, morderca, gej) i jego kochanek pederasta oraz pedofil Ernst Röhm (wraz z Hitlerem członek socjalistycznej organizacji terrorystycznej „Żelazna Pięść", założyciel prohomoseksualnego Związku na rzecz Praw Gejów kontynuującego tradycje homoseksualnej Wspólnoty Swoich). Młodzieżówką SA dowodził homoseksualista i morderca Edmund Heines.
Pierwsze spotkania SA odbywały się w monachijskim barze dla homoseksualistów Bratwurstglöckl. W dwu i pół milionowej SA we władzach znajdowali się gównie homoseksualiści, było to zresztą zgodne z nieformalną polityką dopuszczania do awansów w ruchu nazistowskim tylko gejów. Po przejęciu władzy, w związku z ostentacyjnym homoseksualizmem szefostwa SA, Hitler, by ratować wizerunek nazistów wśród Niemców, był zmuszony wymordować ostentacyjnie homoseksualne szefostwo SA – stało się to podczas Nocy Długich Noży (Nacht der langen Messer) w nocy z 29 na 30 czerwca 1934.
Jan Bodakowski
Źródło: prawy.pl
