Imperializm rosyjski zagrożeniem nie tylko dla Polski, świata, ale i dla samej Rosji. Moskwa swoją patologię ustrojową chce narzucić sąsiadom

„Rosjanie postrzegają siebie w kategoriach wyjątkowości, mają poczucie wyższości cywilizacyjnej nad światem", szczególnie nad ich zdaniem zdegenerowanym zachodem. Rosjanie uważają „że ich misją jest obrona tradycyjnych konserwatywnych wartości i dogmatów wiary prawosławnej". Warto zaznaczyć, że rosyjskie konserwatywne wartości mają nie wiele wspólnego z konserwatywnymi wartościami cywilizacji łacińskiej.

W konfrontacji z zachodem Rosjanie są dumni ze zwycięstw swego carskiego i sowieckiego oręża. Taka rosyjska mentalność determinuje rosyjską dyplomację. Rosję w stosunkach międzynarodowych bardzo boli lekceważenie, z jakim spotyka się ze strony USA, chcąc być traktowana przez Stany Zjednoczone jako równorzędny partner, Rosja zwalcza dominująca pozycje USA w polityce międzynarodowej.

Rosjan cechuje przywiązanie do silnego przywództwa wyrażające się często w kulcie jednostki. Silne przywództwo zdaniem Rosjan „jest gwarantem stabilności rosyjskiego państwa i społeczeństwa". Wyrazem takich przekonań Rosjan jest wysoce nieefektywny model zarządzania państwem w którym „wszystkie najważniejsze decyzje, ale także decyzje o mniejszym znaczeniu podejmuje Władymir Putin", co sprawia, że państwo nie działa sprawnie.

Nieefektywność władzy państwowej w Rosji pogłębia podporządkowanie państwa czekistom z resortów siłowych. Zamiast sprawnie działać, organizm państwowy Rosji podporządkowany jest militaryzmowi, imperializmowi, obsesji tajności, mechanizm korporacyjnym, nienawiści do zachodu (oraz jego wzorów ustrojowych), i dominacji pragmatyzmu nad moralnością.

Strukturę władzy osłabiają czystki systematycznie dokonywane przez Putina. By zachować swoją niekwestionowaną władze, Putin musi je dokonywać regularnie, by likwidować w swoim środowisku wszelką potencjał opozycje. Powodem do niezadowolenia w elitach rosyjskich jest to, że imperialistyczna polityka Rosji doprowadziła do sankcji zachodu, które ograniczyły korzyści finansowe elit rosyjskich wynikające ze współpracy gospodarczej z zachodem, w sytuacji zależności rosyjskiej gospodarki od zachodu.

Stabilności władzy Putina sprzyja to, że w „w mentalności społeczeństwa rosyjskiego interesy państwa są ważniejsze" od praw jednostki. „Obywatele rosyjscy są gotowi zaakceptować autorytarną władzę, zrzec się części praw i swobód obywatelskich na rzecz wielkości i potęgi państwa w wymiarze międzynarodowym". „Silne państw" stanowi dla Rosjan „źródło dumy narodowej". Taki bałwochwalczy stosunek do państwa jest wysoce nieefektywny. Państwo niekontrolowane przez obywateli, państwo wszechwładnej władzy, nie działa sprawnie i efektywnie, bo nie ma mechanizmu korygowania złej polityki władz i likwidacji patologii.

Nieefektywny model ustrojowy Rosji jest nie tylko problemem Rosjan, lecz także w wyniku rosyjskiego imperializmu jest też problemem państw mających nieszczęście sąsiadować z Rosją. Imperialistyczna polityka Rosji sprawia, że Rosja nie jest w stanie zaakceptować niepodległości państw, które wyzwoliły się spod okupacji ZSRR. Obszar byłego ZSRR jest przez Rosję traktowany jako rosyjska strefa wpływów, co oznacza, że Rosja swój nieefektywny model ustrojowy narzuca swoim sąsiadom. Rosja chce by jej sąsiedzi byli dla niej koloniami, by znajdowali się pod militarną dominacją Rosji i w uzależnieniu do rosyjskich dostaw surowców.

Tak jak komunizm był ideologią dla sowieckiej Rosji, tak w dzisiejszej Rosji realną ideologią są pieniądze (Putinowi nie udało się narzucić Rosjanom jako ideologii nienawiści do zachodniego konsumpcjonizmu, bo Rosjanie zachodni konsumpcjonizm poznali i polubili). W Rosji pieniądze są najistotniejszym elementem życia społecznego, politycznego i gospodarczego. Co ważne dominacja państwa niszcząca relacje wolnorynkowe sprawia, że dostęp do pieniędzy nie jest konsekwencją pracy i zdolności (tak jak na zachodzie), tylko dobrych relacji z władzą. Co sprawia, że rosyjska gospodarka jest wysoce nieefektywna.

Kasta siłowników (elity rządzącej Rosją i wywodzącej się z resortów siłowych) nie tylko ma kontrolę polityczną nad państwem, ale sprawuje też kontrole nad gospodarką. „Sprawowanie funkcji państwowych stało się we współczesnej Rosji bardzo dochodowym zajęciem". W wyniku tego nieefektywnego systemu dla Rosjan drogą do dobrobytu nie jest działalność gospodarcza tylko obecność w aparacie państwa. Siłownicy nie są zainteresowani powrotem komunizmu, bo chcą żyć w dobrobycie, który mogą im zapewnić relacje z kapitalistycznym zachodem.
 

Jan Bodakowski