Ksiądz Łukasz Kachnowicz przyznał się publicznie, że jest gejem
Ksiądz Łukasz Kachnowicz z Lublina, przyznał się publicznie, że jest gejem i ogłosił, że odchodzi z Kościoła z powodu homofobii. Okazuje się, że słowa abpa Jędraszewskiego stały się dobrym papierkiem lakmusowym, kto jest kim.
Ks. Kachnowicz napisał obszerny wpis na Facebooku, w którym tego dokonał. Zaczął go od słów:
"Tak, doszły mnie wiadomości o tym, że mój biskup wzywa mnie do pokuty i grozi mi nałożeniem kary suspensy jeśli nie wrócę do diecezji. Ponieważ wiadomość ta obiegła już media publicznie postanowiłem odnieść się do niej również publicznie. Otóż mój biskup doskonale wie, że odchodząc wyraziłem jasno, że początkowo myślałem o rocznym urlopie, ale ostatecznie zdecydowałem się odejść w ogóle. Napisałem mojemu biskupowi, że jestem gejem i nie widzę miejsca dla siebie w Kościele jako ksiądz. Urlop roczny nie ma sensu, bo za rok nie przejedzie mi bycie gejem. Napisałem o tym, że życie w wielkiej tajemnicy i wypieranie prawdy o sobie prowadziło mnie coraz bardziej do narastania wewnętrznego napięcia, z którym coraz bardziej sobie nie radziłem. To rozdarcie dewastowało mnie coraz bardziej i prowadziło do patologizacji mojego życia. Zycie w ciągłym wyparciu prowadzi do opłakanych skutków, które mogą krzywdzić także ludzi dookoła. Depresja, sięganie po alkohol, który odbiera rozum. Nie mogłem juz tak żyć, bo zacząłem się bać swojego życia".
Następnie podkreślił, że jego zdaniem Kościół w Polsce jest homofobiczny:
"Coraz bardziej uświadamiałem sobie też, że Kościół, a przynajmniej w Polsce, w praktyce jest homofobiczny, nawet jeśli w teorii odwołuje się do zdania w katechizmie o szacunku, który należy się osobom nieheteronormatywnym. Chociaż wielokrotnie głosiłem przy okazji, że Bóg jest miłością i kocha bezwarunkowo, każdego, zawsze (i wierzę w to), a Kościół jest domem, w którym można doświadczyć tej miłości, to coraz częściej zadawałem sobie potem pytanie: dobra, to czemu nie powiem tym ludziom, że jestem gejem i wierzę, że Bóg kocha mnie jako geja. Dlaczego moi znajomi geje też ukrywają to w swoich wspólnotach? Bo nie czuliśmy, że faktycznie możemy powiedzieć o sobie prawdę. Nie dla manifestowania czy epatowania. Po prostu, móc powiedzieć: tak, jestem gejem. W ostatnim czasie zaczęła narastać w Kościele w Polsce narracja, w której słowo gej, LGBT, homoseksualizm łączone są z zagrożeniem, ze złem, ze strachem. To także napisałem mojemu biskupowi, że pasterze zapomnieli, że w Kościele są także osoby LGBT. Osoby, które mają swoje uczucia. I o ile rzecznik Episkopatu od razu wydał oświadczenie o obrazie uczuć religijnych z powodu tęczowej aureoli wokół Maryi, to nikt w Episkopacie nie pisnął nawet słowa o tym, że Grób Pański w jednym z Płockich kościołów także uderzył w uczucia niektórych katolików, tych katolików spod literek LGBT, którzy zostali tam zrównani z agresją, hejtem, chciwością i innym złem. Pasterze Kościoła w Polsce w ostatnim czasie opuścili swoje owce, które mają nieheteronormatywną tożsamość i nie przejmują się tym, jak trudno jest im obecnie w Kościele. Coraz trudniej było mi być księdzem i to księdzem-gejem i tak po prostu przyglądać się temu, samemu żyjąc w ukryciu".
Dalej przyznał, że wspiera LGBT, a nawet LGBT+, co mu zarzucano:
"Zarzuca mi się wspieranie LGBT. Przyjmuję ten zarzut. Tak, wspieram LGBT+. Nie żadną ideologię. Nie spotkałem dotąd ideologi. Spotkałem za to wielu ludzi, których oznaczają literki LGBT+. Tak, stanę z nimi ramię w ramię na kolejnych marszach. Znając ich jest mi strasznie przykro, że mówi się o nich, o nas, takie kłamstwa, szerzy się tak nieusprawiedliwione uprzedzenia, wzbudza się niechęć, odczłowiecza się ich obraz. Jest mi strasznie przykro, że mój Kościół tak czynnie włączył się w to w ostatnim czasie. Gdyby tak komuś z hierarchii zechciało się siąść z kimś z tych ludzi na lunchu i pogadać. Może zobaczylibyście, że to nie są żadne potwory chcące zniszczyć Kościół, społeczeństwo, rodzinę. To ludzie, którzy chcą być szczęśliwi i mieć prawo do życia według swojej tożsamości, takie same prawo jak każdy inny obywatel tego kraju. Może wówczas przestalibyście krzyczeć z wysokości ambon o „tęczowej zarazie”, „sześciokolorowej ośmiornicy”, czy „diable przebranym w tęcze”. Oczywiście nie robią tego wszyscy, ale nikt się nie odciął od tych słów, nie powiedział, że tak nie można. Rozumiem, solidarność biskupia. Nie chcecie wyjść poza swoje bezpieczne gniazda. Bo może odkrylibyście ludzi, a nie ideologię, zarazę, ośmiornice czy diabła. Tak, przyjmuje zarzut wspierania LGBT i mówię to wyraźnie, że nie żałuję. Tak, Księże Arcybiskupie, ja tez ubolewam - ubolewam, że jako biskupi zostawiliście część swoich owiec. Że nie szukacie tych, które zaginęły ze stada. Mało tego włączyliście się w nagonkę na nie. Ubolewam i jest mi przykro. Ubolewam, że jesteście dzisiaj tak zaślepieni walką z „ideologią”, że nie dostrzegacie ludzi. Choć tak chętnie odwołujcie się w swoich listach do Jana Pawła II, to zdaje się, że zapomnieliście, że w swojej pierwszej encyklice napisał on, że drogą Kościoła jest człowiek, bo Chrystus stał się człowiekiem. Chrystus, który umarł za wszystkich ludzi, nie dzieląc ich na lepszych i gorszych. Chrystus, który daje przykazanie miłości nawet nieprzyjaciół. Wy zdajecie się dzisiaj uczestniczyć w dzieleniu ludzi na lepszych i gorszych. Tak, wielu ludzi nieheteronormatywnych czuje się w Kościele w Polsce gorszym sortem. Nie mogę wrócić, bo nie pozwala mi na to moje sumienie. Przyjmuję na siebie tę winę stanięcia ramie w ramie z moimi siostrami i braćmi spod literek LGBT. I nie żałuję tego".
Źródło: Facebook
