Kain, czyli starszy brat Abla. Pamiętajmy o tym w Ogólnopolskim Tygodniu Biblijnym
W niedziele 5 maja obchodzimy trzeci Narodowy Dzień Czytania Pisma Świętego (i rozpoczął się Ogólnopolski Tydzień Biblijny) warto przypomnieć, że lektura Biblii nie tylko rozwija naszego ducha, ale jest niezwykle korzystna dla życia politycznego. Przykładem tego jest mówienie o Żydach jako o starszych braciach. Wszelki opór przeciwko agresywnej postawie Żydów wobec naszego narodu jest pacyfikowany między innymi cytatem z Jana Pawła II mówiącym o ''starszych braciach w wierze''. Laicki odbiór tej wypowiedzi jest jednoznaczny – starsi bracia są mądrzejsi i należy ich słuchać. Lektura Pisma Świętego chroni nas przed odczytywanie słów papieża Polaka w duchu laickim. Dzięki lekturze Biblii wiemy, że ''starsi bracia'' są negatywnymi bohaterami historii biblijnych. Słowa świętego papieża wobec Żydów są więc krytyczne wobec Żydów.
U zarania historii, Adam i Ewa mieli dwu synów Kaina i Abla. Starszy brat Kain z zawiści zabił młodszego brata Abla tylko dlatego, że ofiary składane przez Abla były miłe Bogu, podczas gdy ofiary starszego brata Kaina Bóg odrzucał.
Bóg powołał Abrahama z Ur Chaldejskiego w Mezopotamii do Ziemi Obiecanej. Abrahamowi Bóg zapowiedział, że wielki naród uczyni z jego potomstwa, tym, którzy Abrahama sławią, będzie Bóg błogosławił, a tych, którzy bluźnią Abrahamowi, będzie przeklinał. Bóg błogosławi nierasistowskim więzom krwi potomków Abrahama, ale więzom tożsamości, kultury, monoteizmu dziedziczonego od Abrahama. Abraham miał syna Izmaela z niewolnicą Hagar, którą oddalił ze swoim pierworodnym synem. Izmael był starszym bratem Izaaka. Izmael jest ojcem arabów, któremu Bóg zapowiadał pomyślność materialną. Kolejnego syna Izaaka (młodszy brat), dzięki Bożej Woli, miał Abraham ze swoją bardzo starą żoną Sarą. Bóg Izaakowi potwierdził zawarte ze swoim ludem przymierze.
Święty Paweł nauczał, że starszy brat Izmael to synagoga Żydów, która cieszy się swym rasowym pochodzeniem od Abrahama, młodszy brat Izaak to Kościół, który się narodził z wiary w obietnice Chrystusa. Zbawienia nie przynosi wiara w związek krwi z Abrahamem, ale jedność z Bogiem poprzez wiarę w Chrystusa. Żydzi mogą więc być zbawieni tylko dzięki wierze w Chrystusa. Chrześcijanie, a nie Żydzi, są dziedzicami Abrahama i przedmiotem Bożych Obietnic. Chrześcijanie, a nie Żydzi, są Izraelem. Kościół to Sara płodna dzięki obietnicom Boga. Słowa Jezusa są duchem i życiem. Żydzi prześladują chrześcijan, tak jak starszy brat Izmael prześladował młodszego brata Izaaka, Żydzi są zrodzeni z ciała jak starszy brat Izmael, a chrześcijanie są zrodzeni z ducha jak młodszy brat Izaak.
Izaak miał synów Ezawa i Jakuba. Ojców dwóch odrębnych narodów, które walczyły miedzy sobą. Święty Paweł nauczał, że Ezaw to starszy brat według ciała, a Jakub młodszy brat to kościół zjednoczony z Bogiem. Bóg, ganiąc Żydów za ich niewdzięczność i zanik szczerej ofiary, powołuje pogan, by mu służyli. Bóg ma starszego brata Ezawa w nienawiści i oddał go na zatracenie. Żydzi powzięli zamiar zniszczenia Kościoła, tak jak starszy brat Ezaw chciał zniszczyć młodszego brata Jakuba.
Żydzi będą dla Boga zawsze pierwszoplanowym narodem, jeżeli przyjmą Jezusa, jako pierwsi będą zbawieni, będą pniem drzewa oliwnego. Jeżeli odrzucą Jezusa, będą pierwszymi wśród potępionych, pniem chwastu, który wytnie Pan i wrzuci w ogień nieugaszony. Pniem Kościoła są prawowierni biblijni Izraelici (jak patriarchowie, Jan Chrzciciel, Maryja, apostołowie, ewangeliści, męczennicy), którzy wierni prorokom przyjęli Jezusa, pomimo że większość ich rodaków odrzuciła Boga (za co będą potępieni jak Judasz, Annasz, Kajfasz, kapłani, lud żądny śmierci Jezusa, mordercy Szczepana i apostołów). Nic nie może się równać z tym, co Bóg dał Żydom, a co Żydzi odrzucili. Upadek Żydów dał możliwość zbawienia poganom.
Wybraństwo Żydów objawia się też w tym, że Jezus narodził się wśród nich. Żydzi tego nie dostrzegają i są w błędzie, że ich wybraństwo jest innej natury. Żydzi uważają, że to Jezus powinien być dumny, że narodził się wśród Żydów, a nie oni powinni być dumni z przynależności Jezusa do ich narodu. Żydzi pobłądzili pokładając zaufanie w swej rasie, a nie w obowiązku, jaki nałożył na nich Bóg w depozycie wiary. Żydzi mesjanizm postrzegają nie jako zbawcze wyzwolenie od grzechu, które ludziom ofiarował Jezus, ale jako żydowską globalną dominację nad innymi narodami.
Wyrazem teologicznego spojrzenia na świat Żydów jest ich przekonanie, że Bóg dał Żydom prymat w tym, co światowe, co powoduje, że Żydzi mają pieniądze i że za ich pomocą rządzą światem. W perspektywie teologicznej Żydów postrzegać można też jako karę za grzechy zasłaną na chrześcijan czczących złotego cielca materializmu i laicyzacji, grzechy, które pozwoliły Żydom zniewolić grzeszących chrześcijan.
Ta grzeszna według tradycyjnej teologii natura Żydów objawiała się w materializmie, wielokrotnie opisywanym przez Biblię pogrążaniu się przez Żydów w doczesności, zaprzedaniu się konsumpcji, uleganiu perwersjom i bałwochwalstwu. Wyrazem tego jest Talmud jako kompendium norm, który dla Żydów stał się ważniejszy od Biblii. Talmud nakazujący Żydom nienawiść do chrześcijan, będący rdzeniem żydowskiej doktryny, jest pełen bluźnierstw pod adresem Jezusa i chrześcijan.
Tak jak Kain, Izmael, Ezaw, starsi bracia w wierze, prześladowali młodszych braci Abla, Izaaka, Jakuba, tak Żydzi prześladują Kościół, który wielbi Boga w duchu i prawdzie. Według świętego Justyna w jego „Dialogu z Żydem Tryfonem", świętego Bazylego, Turtuliana, Orygenesa i świętego Grzegorza, poganie często są narzędziem w walce z kościołem. Heretycy czerpią swe argumenty od Żydów, a judaizm jest fundamentem herezji (purytanie nazywali się Żydami, chcieli Torę uczynić angielskim zbiorem praw, Cromwell pragną naśladować Sanhedryn i świętować sobotę).
Źródło: Jan Bodakowski
