„Darmo kamień wagi wielkiej Żydzi na grób wtoczyli”

Te słowa kiedyś popularnej pieśni „Otrzyjcie już łzy, płaczący” śpiewanej na Wielkanoc coraz częściej są odrzucane, a organiści czy księża unikają ich podskórnie bojąc się zarzutów o antysemityzm. - Bardzo boli mnie, gdy w Wielkanoc śpiewa się taką pieśń: "Otrzyjcie już łzy, płaczący, żale z serca wyrzućcie". Druga zwrotka brzmi: "Darmo kamień wagi wielkiej Żydzi na grób wtłoczyli. Darmo dla pewności wszelkiej zbrojnej straży użyli". Po soborze tego rodzaju zwrotka nie powinna w ogóle być śpiewana w Kościele – mówił w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” ks. Romuald Jakub Weksler-Waszkinel. Co prawda, w tzw. mszy posoborowej (Novus Ordo Missae) dokonano takiego doboru tekstów biblijnych, by wyeliminować tzw. kontrowersyjne (tak jakby słowa Jezusa do Żydów były kontrowersyjne…). Nie ocenzurowano jednak wszystkiego co dotyczy Żydów. A ten fakt był dla ks. Wekslera-Waszkinela w dalszym ciągu nie do przyjęcia. Na pytanie, czy w Kościele nie ma nadal antysemickich akcentów ksiądz katolicki żydowskiego pochodzenia, taki protoplasta ks. Wojciecha Lemańskiego, odpowiedział: „Często mnie zawstydza, kiedy słyszę w kościele teksty, których nie powinno się czytać”. Zostawmy jednak księży postkonsyliarnych wyczekujących kolejnej rewolucji w Kościele, która dobije wszystko, co w nim objawione i święte. Na razie zarówno pieśń „Otrzyjcie już łzy, płaczący”, jak i zwyczaje wielkanocne na szczęście nie są zakazane. Warto więc je pielęgnować, a oto kilka z zapomnianych z nich związanych z Niedzielą Zmartwychwstania. Przywitanie – poranek zmartwychwstania zaczynano słowami „Christus resurrexit!” (Chrystus zmartwychwstał!) na co odpowiadano „Resurrexit Vere!” (Prawdziwie z martwych powstał!) Rezurekcja – starano się brać udział zwłaszcza w rezurekcji, czyli procesji z Paschałem i figurą Chrystusa Zmartwychwstałego. Towarzyszyła jej tradycyjna pieśń „Wesoły nam dziś dzień nastał”. Śniadanie wielkanocne – po modlitwie następowało dzielenie się jajkiem (koniecznie ze święconki), składając sobie życzenia. „Gdyby jadła ze stołu wielkanocnego nie mogli przejść domownicy i zaproszeni goście obyczaj nakazywał podzielić się nim z biednymi.” Konsumpcja trwała cały dzień, będąc przyjemnym elementem integrującym rodzinę. W końcu po 40 dniach jałmużny i postu można pozajadać się bez większych ograniczeń tradycyjnym wielkanocnym mazurkiem migdałowo-kajmakowym. Robert Wyrostkiewicz