Ciemne strony Amnesty International - UJAWNIAMY fakty!

W kwietniu 2007 roku AI zmieniła swoje neutralne stanowisko w sprawie aborcji na wspieranie dostępu do aborcji w przypadku gwałtu i kazirodztwa oraz gdy zagrożone może być życie lub zdrowie matki. Oficjalna polityka Amnesty polega na tym, że nie promuje aborcji jako powszechnego prawa, ale wspiera dekryminalizację aborcji. Czyli mówiąc inaczej: nie zachęcamy do aborcji, ale robimy wszystko, aby usunąć bariery przeszkadzające w jej stosowaniu. Jest to piłatowe rozstrzygnięcie, za którym stoi obłuda i niechęć do przyznania, że organizacja walcząca o prawa człowieka chce, by nie karać za jego zabójstwo. Papieska Rada Kościoła Katolickiego ds. Sprawiedliwości i Pokoju w czerwcu 2007 r. wydała oświadczenie wzywające katolików do nieprzekazywania darowizn na rzecz Amnestii z powodu jej stanowiska w sprawie aborcji. W wywiadzie dla National Catholic Register kardynał Renato Martino powiedział, że uważa, iż „jeśli faktycznie Amnesty International będzie trwać w tym kierunku, jednostki i organizacje katolickie muszą wycofać swoje poparcie, ponieważ podejmując decyzję o promowaniu prawa do aborcji, AI zdradziła swoją misję”. Kościół katolicki wycofał globalne finansowanie Amnestii, a Kościoły lokalne w różnych miejscach podjęły inne kroki w celu zerwania więzi z AI[1].

W czerwcu 2013 r. powstało zamieszanie, gdy lokalny oddział AI w Wielkiej Brytanii o nazwie „Paisley Branch” zatwierdził szkocką ustawę, która miała na celu kryminalizację usług seksualnych. AI w Wielkiej Brytanii usunęła swoją nazwę z listy zwolenników ustawy, stwierdzając, że jest ona sprzeczna z jej międzynarodową polityką, aby nie kryminalizować prostytucji i „dobrowolnego seksu między dorosłymi”. Sprawa zmusiła Amnesty International do wyjaśnienia swojego stanowiska w sprawie statusu prawnego usług seksualnych. AI przyznało wówczas, że chce wspierać dekryminalizację usług seksualnych[2].

Z kolei w lutym 2019 r. zarząd Amnesty International podał się do dymisji, gdy niezależny raport grupy Konterra wykrył coś, co nazwano „toksyczną kulturą” nękania w miejscu pracy, a także wykazał liczne dowody nękania, seksizmu i rasizmu w AI. Raport powstał na zlecenie Amnesty po śledztwie w sprawie samobójstw 30-letniego pracownika tej organizacji, Gaetana Mootoo w Paryżu w maju 2018 r. (który zostawił notatkę o presji w pracy) oraz 28-letniej stażystki Rosalind McGregor w Genewie w lipcu 2018 r. Raport Konterra wykazał, że: „39% pracowników Amnesty International zgłosiło, że bezpośrednio w wyniku pracy w Amnesty International pojawiły się u nich problemy ze zdrowiem psychicznym lub fizycznym”. W raporcie stwierdzono, że „kultura organizacyjna i błędy w zarządzaniu są główną przyczyną większości problemów związanych z dobrostanem pracowników”[3].

We wrześniu 2020 r. The Times poinformował, że AI wypłaciła 800 000 funtów odszkodowania za samobójstwo Gaëtana Mootoo w miejscu pracy i zażądała, aby jego rodzina zachowała tę transakcję w tajemnicy. Porozumienie przedprocesowe między londyńskim Sekretariatem Międzynarodowym Amnesty i żoną Motoo zostało osiągnięte pod warunkiem, że zachowa ona umowę w tajemnicy. Zrobiono to, aby uniemożliwić dyskusję o ugodzie z prasą lub w mediach społecznościowych. Porozumienie wywołało krytykę w mediach społecznościowych, a ludzie pytali, dlaczego organizacja taka jak Amnesty zgodziłaby się na stosowanie umów o zachowaniu poufności[4].

Także w 2019 r. wybuchła afera związana z finansami AI. Sekretarz generalny Kumi Naidoo przyznał się do dziury w budżecie organizacji wynoszącej 17 mln funtów. W ramach pilnej restrukturyzacji nakazał likwidację 100 miejsc pracy. Unite the Union, największy związek zawodowy w Wielkiej Brytanii, wydał oświadczenie w myśl którego stwierdzono, że zwolnienia były bezpośrednim skutkiem „przekroczenia wydatków przez kierownictwo wyższego szczebla organizacji” i miały miejsce „pomimo wzrostu dochodów”. Unite, który reprezentuje personel Amnesty, obawiał się, że cięcia będą najcięższe dla pracowników o niższych dochodach. Przedstawiciel związku powiedział, że w poprzednim roku 23 najlepiej zarabiających pracowników w Amnesty International otrzymało łącznie 2,6 mln funtów – średnio 113 000 funtów rocznie[5].

AI włącza się także czynnie w pomoc imigrantom, oskarżając wszystkich, którzy próbują powstrzymać nieskrępowaną migrację i krytykują jej skutki, o łamanie praw człowieka. Oskarżyła m.in. Unię Europejską, która sprzyja generalnie migracji, o wykorzystywanie myślenia skrajnej prawicy poprzez łączenie migracji z bezpieczeństwem. Atakowała też społeczność międzynarodową o to, że nie zapewniła uchodźcom odpowiedniego standardu opieki psychicznej.

Chodzi nie tylko o to kogo AI wspiera i dlaczego, ale też o to, komu nie pomaga. Nie słychać za bardzo o akcjach organizacji na rzecz prześladowanych chrześcijan. A przecież w założeniu AI jest obrona wolności religijnej, a najbardziej prześladowaną grupą wyznawców na świecie są właśnie chrześcijanie. Muzułmańska Turcja dokonała w XX w. ludobójstwa na chrześcijańskich Kurdach i do dzisiaj ich prześladuje, a mimo to reakcji AI nie widać. Nieprzypadkowo, 24 kwietnia 2019 r., protestujący zajęli recepcję londyńskich biur Amnesty, aby zaprotestować przeciwko temu, co uważali za bezczynność Amnesty w sprawie łamania praw człowieka wobec Kurdów w Turcji , w tym uwięzienia i izolacji członka założyciela Partii Pracujących Kurdystanu, Abdullaha Öcalana . Okupanci ogłosili strajk głodowy[6].