W księgarniach nowa, bogato ilustrowana, biografia Witolda Pileckiego, katolika i patrioty zamordowanego przez żydokomunę
Postać Witolda Pileckiego, katolika, polskiego patrioty, bohatera, który na ochotnika zgłosił się do Auschwitz, by zdobyć informacje o zagładzie Żydów, zdecydowanie nie pasuje do żydowskiej narracji historycznej osadzającej Polaków w roli sprawców nazistowskich zbrodni (mordujących Żydów w celu zagarnięcia ich złotych zębów).
By mieć argumenty do polemiki z żydowską antypolską globalną kampanią nienawiści warto zapoznać się z poświęconą Witoldowi Pileckiemu a wydaną przez Zonę Zero książką „Rotmistrz" autorstwa Jarosława Wróblewskiego. Publikacja ta, ilustrowana na każdej z 560 stron, od pierwszych kart publikacji zachęca do lektury.
Witold Pilecki urodził się w 1901 roku w Rosji, jego rodzice byli potomkami polskich patriotów wywiezionych na Sybir za udział w powstaniach. Po przeprowadzce do Wilna Witold Pilecki działał w nielegalnym polskim harcerstwie. Od 1918 do 1921 służył w Wojsku Polskim. Walczył z Rosją bolszewicką w czasie wojny 1920 roku. W II RP Witold Pilecki ożenił się i miał dwójkę dzieci. Mieszkał na wsi. W 1939 walczył w kampanii wrześniowej i rozpoczął działalność konspiracyjną.
W 1940 roku Witold Pilecki, pod fałszywymi dokumentami, w ramach tajnej misji dał się złapać Niemcom i został wysłany do Auschwitz. W obozie stworzył obozową konspirację i raport o zbrodniach niemieckich na więźniach obozu koncentracyjnego. W 1943 Pilecki uciekł z Auschwitz. Walczył w Powstaniu Warszawskim. Po upadku powstania trafił do niemieckiego obozu jenieckiego.
Jak informuje poświęcony Witoldowi Pileckiemu portal Instytutu Pamięci Narodowej pilecki.ipn.gov.pl, Witold Pilecki „początkowo walczył jako szeregowy żołnierz w [związanym z NSZ] Zgrupowaniu »Chrobry II« starając się zachować anonimowość. Jednak w miarę upływu czasu, gdy coraz bardziej potrzebni byli oficerowie ujawnił swój stopień wojskowy. W pierwszych dniach powstania walczył w 1 kompanii „Warszawianka" w budynku Wojskowego Instytutu Geograficznego. W miarę toczonych walk powstańczych został zastępcą, a następnie dowódcą 2 kompanii I batalionu broniącej rejonu ulic Towarowej i Srebrnej ze składami Hartwiga. Podczas walk nawiązał przyjaźń z kapelanem Zgrupowania „Chrobry II" ks. kpt. Antonim Czajkowskim ps. „Badur". Spotkał też towarzysza ucieczki z Auschwitz – Edwarda Ciesielskiego ps. „Beton". Od niego dowiedział się o śmierci Jana Redzeja przy zdobywaniu WIG".
Po wojnie brał udział w politycznej konspiracji antykomunistycznej. W 1947 roku Witold Pilecki został pojmany przez oprawców z UB i poddany przez komunistów sadystycznym torturom. 25 maja 1948 roku komuniści zamordowali rotmistrza w więzieniu na Rakowieckiej. Do dziś jego zwłoki, prawdopodobnie zakopane wraz ze zwłokami innych pomordowanych polskich patriotów na Powązkach, nie zostały zidentyfikowane.
Rotmistrz Witold Pilecki jest niewygodną postacią dla środowisk żydowskich. Jego walka podczas II wojny światowej zaprzecza inspirowanej przez Żydów, Niemców i Rosjan, antypolskiej kampanii nienawiści kreującej polskich katolików na zbrodniarzy odpowiedzialnych za holocaust. Dodatkowo oprawcami, którzy torturowali i zamordowali Witolda Pileckiego za czasów, gdy Polska była pod okupacją Moskwy, byli Żydzi.
Jan Bodakowski
Źródło: redakcja
