W Lourdes Matka Boska uzdrawia – by tego nie robiła, władze zamknęły sanktuarium

Jak można się dowiedzieć z artykułu na stronie tygodnika „Niedziela" Pawła Bielińskiego „Historia objawień i kultu w Lourdes", 11 lutego 1858 roku „Matka Boża ukazała się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous". – Podczas osiemnastu objawień Maryja wzywała do modlitwy i pokuty. Nakazała, aby na miejscu objawień wybudowano kościół – czytamy. Wizjonerka pochodziła z bardzo biednej rodziny, dla której głód był codziennością – w wyniku biedy „nie umiała czytać ani pisać". – Nauka sprawiała jej trudność. W wieku 14 lat chodziła do szkoły razem z siedmiolatkami, aby lepiej poznać katechizm. Inaczej nie zostałaby dopuszczona do I Komunii świętej – przypomniał autor.

W miejscu objawień za przyczyną Matki Boskiej wytrysnęło źródło, którego woda uzdrawia chorych. W 1862 Kościół uznał autentyczność objawień. W 1866 Bernadetta została zakonnicą i pracowała jako pielęgniarka – spotkała się z pogardą ze strony innych zakonnic. Po ciężkiej chorobie zmarła w 1879 roku w wieku 35 lat.

Od czasu objawień Kościół uznał 7 000 uzdrowień w Lourdes. – Od 1905 r. działa w sanktuarium biuro lekarskie, przyjmujące zgłoszenia przypadków uzdrowień i przeprowadzające wstępną konsultację wśród lekarzy obecnych w Lourdes. Jeśli wynik wstępnego dochodzenia jest pozytywny, sprawa jest przekazywana komitetowi medycznemu, który istnieje od 1947 r. Po przeprowadzeniu własnego dochodzenia wydaje on orzeczenie, że dany przypadek jest (lub nie jest) niewytłumaczalny według aktualnego stanu wiedzy medycznej – czytamy.

Historie objawień i uzdrowień można poznać dzięki publikacji wydawnictwa Jedność „Lourdes. Ziemia uzdrowień". Autorem publikacji jest doktor Patrick Theillier, który „przez dwanaście lat pracował w Biurze Medycznym przy Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes (francuskie Pireneje). W tym czasie u przybywających tam z całego świata pielgrzymów regularnie stwierdzał nagłe uzdrowienia z ciężkich chorób".

W publikacji tej czytamy, że „na podstawie licznych świadectw dotyczących nadzwyczajnych uleczeń duszy i ciała – tych najnowszych oraz zgromadzonych w archiwum Biura Medycznego – autor relacjonuje najpiękniejsze, najbardziej wstrząsające uzdrowienia, które dokonały się za przyczyną Matki Bożej na przestrzeni 160 lat od objawień, które miała Bernadeta Soubirous w 1858 r".

Jak można przeczytać na stronie „Granice" w recenzji książki „Lourdes. Ziemia uzdrowień" autorstwa Danuty Szelejewskiej „Patrick Theillier, który jako lekarz bezpośrednio stykał się z przybyłymi do Lourdes chorymi, w sposób zachęcający kieruje czytelnika w sam środek duchowych przeżyć". – Jego relacje dotyczą uzdrowień potwierdzonych, które Kościół po wnikliwych badaniach uznał za cudowne (siedemdziesiąt przypadków na około siedem i pół tysiąca zgłoszonych w Biurze Medycznym). Relacje opierają się na świadectwach samych uzdrowionych lub ich rodzin (wraz z charakterystyką duchowej przemiany), przekazach naocznych świadków, opiniach lekarskich, szczegółowych wynikach badań, komentarzach medycznych, a także na informacjach zawartych w rocznikach „Annały Matki Bożej z Lourdes", deklaracjach kanonicznych, poświadczeniach ówczesnych biskupów, listach oraz wielu jeszcze innych dostępnych aktach archiwalnych – wskazała.

Zdaniem Danuty Szelejewskiej „każda część (i wszystkie rozdziały) poprzedzone zostały adekwatnymi komentarzami wprowadzającymi". – Sięgając do początku objawień Matki Bożej, autor przedstawia rys historyczny niewielkiego miasteczka leżącego u stóp Pirenejów Wysokich, przygląda się osobie Bernadety Soubirous, analizuje osiemnaście kolejnych objawień „Pięknej Pani". Nie brakuje informacji praktycznych, dotyczących nieprzerwanie bijącego źródła z cudowną wodą, niezliczonej ilości wotów dziękczynnych oraz weryfikacji uzdrowień – podkreśliła.

Według recenzentki „publikacja Wydawnictwa Jedność, choć niewielka formatem, jest obszerna oraz szczegółowa". – Język przekazu – interesujący i całkowicie przystępny. Na autentyczność opisywanych wydarzeń wskazują konkretne nazwiska, daty, fakty historyczne, dane statystyczne, fachowe wypowiedzi osób związanych z omawianą tematyką – dodała.

Tylko w XX wieku wydarzeń uznawanych przez wiernych za objawienia maryjne było ponad 260. Tylko 17 z nich zostało uznanych za prawdziwe przez Kościół katolicki (w osobie biskupa miejsca – taki przywilej ma biskup od czasów Soboru Trydenckiego z 1563 roku). 40 z nich jednoznacznie zostało uznanych za fałszywe (w tym i te z Medjugorie). O ponad dwustu Kościół jak dotąd się nie wypowiedział.

Badanie prawdziwości objawień jest uprawnieniem biskupa miejsca. Kościół ocenia zgodność objawień z nauczaniem katolickim, zgodność opisów Maryi z biblijnymi opisami, przebieg zdarzeń, zgodność między tym, co wizjonerzy widzą, a tym, co słyszą, indywidualne zachowania wizjonerów (wizjonerzy muszą być osobami moralnymi i wolnymi od pychy), ich zdrowie psychiczne i fizyczne, szczerość wizjonerów, owoce duszpasterskie, jakie przynoszą objawienia (w tym i uzdrowienia), postawę pielgrzymów, środowisko wizjonerów (kontekst kulturowy, religijność). Jako pierwsze przeprowadzane są badania przez psychologów i neurologów (wizje nie mogą być wywoływane chorobami psychicznymi lub fizjologicznymi, nie mogą być też powodowane hipnozą). Przesłania muszą być jednoznaczne, pozbawione sprzeczności, przejrzyste, jasne, spójne. O fałszywości objawień świadczy wszystko, co dzieli, skłania do grzechu i odwraca od wiary.

Jan Bodakowski