Uwolniono 300 osób z muzułmańskich kajdan

Policja ustaliła, że dzieci przywożono z Ghany, Mali oraz Burkina Faso. Niektórzy zostali przywiezieni tutaj przez rodziców ufających w muzułmański system szkolnictwa. Uważali, że tutaj dzięki kontaktowi z islamem zostaną naprowadzi na “dobrą drogę”. Policjant Ali Janga zauważył: “Zebrano tutaj dzieci z całego kraju (…) One były używane, zdehumanizowane, możecie samo to zobaczyć”. Rzecznik policji w Kadunie poinformował, że wykładające tutaj islam osoby zostały zatrzymane. Dodał, że rząd dostarczył już jedzenie dla ofiar nad którymi oprócz bicia, głodzenia znęcano się również seksualnie.

Wskutek zaznanych doświadczeń jedna z ofiar Hassan Yusuf rzekł: “Mój styl życia uległ zmianie. Stałem się Chrześcijaninem. Opuściłem islamski sposób życia”. Jego symbolem stały się napis: “Centrum Studiów Islamu Imama Ahmuda Bun Hambala” przy bramie, nieopodal ogrodzenia z drutu kolczastego. Problem z islamską szkołą, czyli Almajiri, wyszedł między innymi z zakazu spotykania się rodzin z dziećmi o czym poinformował wujek jednej z ofiar, Hassan Mohammed podczas wypowiedzi dla Reuters. Nawet muzułmański prezydent Muhammadu Buhari rozważa zamknięcie sieci szkół muzułmańskich ze względu na warunki jakie w nich panują. Wedle profesora Ishaa Akintoli, związanego z Muzułmańskimi Prawami Mającymi Znaczenie (MURIC) w tego rodzaju placówkach uczy się dziesięć milionów dzieci. Ów przedstawiciel nigeryjskiej organizacji praw człowieka zauważył, że problem w nich stanowią warunki panujące w budynkach, a także poziom prezentowany przez wykładowców. Jednym z jego przejawów jest między zmuszanie podopiecznych do żebrania w trakcie zajęć.

Kaduna liczy sobie około sześciu milionów osób. Tyle rząd podał w oficjalnych danych za 2006 rok. Znajduje się on w północnym centrum Nigerii. Tworzy go blisko sześćdziesiąt trzy grupy etniczne takie hak Bajju, Takad, Gwond, Adara, Ham, Atjab, Gbagyi oraz inni. Wśród zasobów mineralnych wyróżnia się złoto, szafiry, akwamaryna, a jeśli chodzi o towary jest to rejon rolniczy nastawiony na hodowle zwierząt i bawełny. 17 marca 2016 zamieszkujący Kadunę chrześcijanie protestowali przeciwko prześladowaniom. Miejscowy włodarz Mallam Nasiru El-Rudai nakazał wyburzenie budynków przez nich zajmowanych, w tym kościołów.

Prześladowania nie ustawały, a wręcz narastały w ciągu lat. Odkąd El-Rufai wrócił z Mekki wzmacniał miejsca modlitwy muzułmanów. W tak korzystnych warunkach szkolnictwo zgodne z regułami islamu wzrastało, chociaż dla samych muzułmanów budzi ono wątpliwości.

Cytowane wyżej świadectwo Hassana Yasufa łączy się z niebywałą odwagą młodzieńca. W Nigerii policje obyczajowe islamu poszukują niepokornych. Boko Haram w lutym 2014 wymordowało sto sześć osób, z naciskiem na chłopców w Borno. Z kolei w kwietniu 2018 w katolickim kościele w Benue policjanci obyczajowi z Fulani zabili dwójkę księży oraz siedemnastu wiernych zebranych na Mszy. Kościoły chrześcijańskie są prześladowane przez grupy przestępcze. Setki wierzących w Chrystusa doświadczyli tutaj zrównania z ziemią ich wiosek oraz kościołów. O ile na południu kraju Chrześcijanie cieszą się z swobody wyznania o tyle w centrum oraz północy ich życie kształtuje przemoc i kradzieże mienia. Za wiarę giną. Tak samo za samą deklaracje Hassan Yasufa może wkrótce zginąć za odejście od islamu.

W świetle tej sytuacji nie jest dziwne, że przemoc również wkracza do szkół kierowanych przez muzułmanów. W maju 2019 w Kadunie uwolniono pastora z rąk porywaczy. Żądali za to pięćdziesiąt pięć tysięcy dolarów, a gdy rodzina nie wypłacała tych pieniędzy znęcali się nad swą ofiarą przez przypalania i bicie. Jest to jeden z szeregu odnotowanych przypadków ukazujących, jak przemoc kształtuje życie nie tylko w Kadunie, lecz w całym kraju.

Jacek Skrzypacz