Parada gejów, zwana oficjalnie Paradą Równości przeszła warszawskimi ulicami (Alejami Jerozolimskimi, przez Plac Zawiszy, Nowogrodzką koło centrali PiS, Koszykową do Placu Konstytucji, Marszałkowską na Plac Defilad). Według szacunków policji w paradowało 13.000 działaczy partii lewicowych i pederastów.
Najliczniejsza była reprezentacja skrajnie lewicowej partii Razem. Paradowali też przedstawiciele jeszcze bardziej lewicowych trockistowskich organizacji (Pracowniczej Demokracji, Ogólnopolski Związek Zawodowy Inicjatywa Pracownicza), oraz zieloni, libertarianie, działacze reprezentującej interesy finansjery i korporacji Nowoczesnej, feministki (Ogólnopolski Strajk Kobiet), emeryci z KOD. W paradzie szli też pracownicy Amnesty International, Google, Royal Bank of Scotland, oraz wyznawcy Grupy „Chrześcijan” LBGTQ „Wiara i Tęcza” z transparentem „Nie trwóżcie się. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele”.
Uczestnicy parady domagali się: „prowadzenie aktywnej polityki antydyskryminacyjnej, dotyczącej wszystkich mniejszości”, wprowadzenie „prawnych ułatwiających proces medycznego i prawnego potwierdzenia” zmiany płci, wprowadzanie „regulacji prawnych (…) dotyczących mowy nienawiści o kwestie dotyczące tożsamości płciowej i orientacji seksualnej oraz skuteczne egzekwowanie już istniejących regulacji”, „wprowadzenia pełnej równości małżeńskiej z prawem do adopcji z wszystkimi wynikającymi z tego prawami i obowiązkami oraz ustawy regulującej związki niebędące małżeństwami”.
Uczestnicy parady żądali by Polska była „przyjaznym domem dla uchodźców i obcokrajowców”. W tym geje będą domagać się „skrócenia procedury wystawiania wiz do Polski szczególnie w placówkach dyplomatycznych na wschodzie Europy. Żądamy ograniczenia biurokracji stosowanej wobec obcokrajowców mieszkających w Polsce. Żądamy poprawienia warunków, w jakich przetrzymywani są azylanci na terenie Polski”.
Paradujący domagali się „wprowadzenia do szkół publicznych rzetelnej, nowoczesnej edukacji antydyskryminacyjnej, uczącej otwartości na różnorodność, oraz zajęć z etyki”, „wprowadzenia do wszystkich szkół i przedszkoli rzetelnej, nowoczesnej i neutralnej światopoglądowo edukacji dotyczącej ludzkiej seksualności”, „zaostrzenia przepisów dotyczących maltretowania i zabijania zwierząt oraz zwiększenia wykrywalności i karalności tego typu przestępstw”.
Apelowali przy tym „do mediów o nielegitymizowanie skrajnie seksistowskich, homo-, bi-, i transofobicznych poglądów”, czyli o wykluczenie swoich przeciwników z debaty publicznej.
Parada domagała się też: „edukacji seksualnej, bezpłatnej antykoncepcji (także antykoncepcji awaryjnej) oraz aborcji na żądanie kobiety, do 12 tygodnia ciąży, (…) ograniczenia stosowania tzw. klauzuli sumienia”.
Skandalem było poparcie parady przez „ambasadorów Albanii, Argentyny, Australii, Austrii, Belgii, Brazylii, Chile, Cypru, Czarnogóry, Czech, Danii, Estonii, Finlandii, Francji, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Irlandii, Izraela, Japonii, Kanady, Kostaryki, Luksemburga, Malty, Meksyku, Niemiec, Norwegii, Nowej Zelandii, Portugalii, Republiki Południowej Afryki, Słowenii, Stanów Zjednoczonych Ameryki, Szwajcarii, Szwecji, Ukrainy, Urugwaju, Wenezueli, Wielkiej Brytanii, Wietnamu, Włoch, a także Przedstawiciela Generalnego Rządu Flandrii oraz Przedstawiciela Federacji Walonia-Bruksela oraz Dyrektora Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka OBWE, a także reprezentantów Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej i Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców w Polsce z okazji Parady Równości, zaplanowanej w Warszawie na 3 czerwca 2017 roku. Koordynacji przy sporządzaniu niniejszego listu podjęła się Ambasada Austrii” którzy w liście otwartym z okazji parady napisali:
„Z okazji tegorocznej warszawskiej Parady Równości chcemy wyrazić nasze poparcie dla starań o uświadamianie opinii publicznej w kwestii problemów, jakie dotykają środowisko gejów, lesbijek, osób biseksualnych, transpłciowych i interseksualnych (LGBTI) oraz innych społeczności w Polsce stojących przed podobnymi wyzwaniami. Chcemy także wyrazić uznanie dla podobnych starań podejmowanych w innych miastach Polski – w Gdańsku, Łodzi, Krakowie, Poznaniu i Wrocławiu.
Uznajemy przyrodzoną i niezbywalną godność każdej jednostki, zgodnie z treścią Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Szacunek dla tych fundamentalnych praw, zawartych w obowiązkach i standardach Rady Europy oraz Unii Europejskiej jako wspólnot praw i wartości, zobowiązuje rządy do ochrony wszystkich swoich obywateli przed przemocą i dyskryminacją oraz do zapewnienia im równych szans. Aby to umożliwić, a w szczególności aby bronić społeczności wymagających ochrony przed słownymi i fizycznymi atakami oraz mową nienawiści, musimy wspólnie pracować na rzecz tolerancji i akceptacji. Dotyczy to szczególnie sfer takich jak edukacja, zdrowie, kwestie społeczne, obywatelstwo, administracja publiczna oraz uzyskiwanie oficjalnych dokumentów. Wyrażamy uznanie dla ciężkiej pracy środowisk LGBTI i innych społeczności w Polsce i na całym świecie, jak również dla pracy wszystkich ludzi, których celem jest zapewnienie przestrzegania praw osób LGBTI oraz innych osób stojących przed podobnymi wyznaniami, a także zapobieganie dyskryminacji, w szczególności tej motywowanej orientacją seksualną czy tożsamością płciową. Prawa osób LGBTI są uniwersalnymi prawami człowieka i każdy powinien ich bronić”.
Ten skandaliczny list podpisali:
J.E. Shpresa Kureta, Ambasador Albanii
J.E. Patricia Beatriz Salas, Ambasador Argentyny
J.E. Paul Wojciechowski, Ambasador Australii
J.E. Thomas M. Buchsbaum, Ambasador Austrii
J.E. Colette Taquet, Ambasador Belgii
J.E. Alfredo Leoni, Ambasador Brazylii
J.E. Alfredo García Castelblanco, Ambasador Chile
J.E. Petros Kestoras, Ambasador Cypru
J.E. Ljiljana Tošković, Ambasador Czarnogóry
J.E. Jakub Karfík, Ambasador Czech
J.E. Ole Egberg Mikkelsen, Ambasador Danii
J.E. Harri Tiido, Ambasador Estonii
J.E. Hanna Lehtinen, Ambasador Finlandii
J.E. Pierre Lévy, Ambasador Francji
J.E. Evangelos Tsaoussis, Ambasador Grecji
J.E. Agustín Núñez Martínez, Ambasador Hiszpanii
J.E. Gerard Keown, Ambasador Irlandii
J.E. Anna Azari, Ambasador Izraela
J.E. Shigeo Matsutomi, Ambasador Japonii
J.E. Stephen de Boer, Ambasador Kanady
J.E. Isabel Montero de la Cámara, Ambasador Kostaryki
J.E. Roland van Dartel, Ambasador Królestwa Niderlandów
J.E. Conrad Bruch, Ambasador Wielkiego Księstwa Luksemburga
J.E. Natasha Meli Daudey, Ambasador Malty
J.E. Alejandro Negrín, Ambasador Meksyku
J.E. Rolf Nikel, Ambasador Niemiec
J.E. Karsten Klepsvik, Ambasador Norwegii
J.E. Wendy Hinton, Ambasador Nowej Zelandii
J.E. João Silva Leitão, Ambasador Portugalii
J.E. Simon Jabulani Ntombela, Ambasador Republiki Południowej Afryki
J.E. Robert Krmelj, Ambasador Słowenii
J.E. Paul Jones, Ambasador Stanów Zjednoczonych Ameryki
J.E. Andrej Motyl, Ambasador Szwajcarii
J.E. Inga Eriksson Fogh, Ambasador Szwecji
J.E. Andrii Deshchytsia, Ambasador Ukrainy
J.E. Pablo Schreiner, Ambasador Urugwaju
J.E. Luis Gómez Urdaneta, Ambasador Wenezueli
J.E. Jonathan Knott, Ambasador Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej
J.E. Vu Dang Dung, Ambasador Wietnamu
J.E. Alessandro De Pedys, Ambasador Włoch
Yves Wantens, Przedstawiciel Generalny Rządu Flandrii
Franck Pezza, Przedstawiciel Federacji Walonia-Bruksela
Michael Georg Link, Dyrektor Biura Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie
Marek Prawda, Dyrektor Przedstawicielstwa Komisji Europejskiej w Polsce
Anna-Carin Öst, Przedstawiciel Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców w Polsce
Tekst i fot. Jan Bodakowski
