Dziś 70. rocznica śmierci Adama Mrozowskiego – pierwszego prezydenta Ostrowca Świętokrzyskiego

26 lutego 1946 r. w Ostrowcu Świętokrzyskim zmarł Adam Mrozowski – pierwszy prezydent tego miasta, działacz endecji i chadecji, społecznik i samorządowiec, poseł na Sejm I kadencji II Rzeczypospolitej. Adam Mrozowski przyszedł na świat 5 stycznia 1872 r. w Irenie na Podkarpaciu, w rodzinie leśnika i powstańca styczniowego. Edukował się w gimnazjum w Radomiu, ale przerwał naukę i podjął pracę w Zakładach Ostrowieckich, początkowo przy obsłudze pieców martenowskich, a później jako pracownik biurowy. W 1906 r. przejął gospodarstwo rolne i fabrykę cementu w Ostrowcu. Rozwinął szeroką działalność społeczną, był współorganizatorem licznych instytucji spółdzielczych i kredytowych, m.in. Ostrowieckiego Stowarzyszenia Spożywców oraz Kasy Oszczędnościowo-Pożyczkowej. W 1900 r. założył w Ostrowcu ochotniczą straż pożarną, której był długoletnim naczelnikiem. Należał do Narodowej Demokracji. W 1906 r. aresztowany za działalność narodową, był więziony przez 9 miesięcy w Sandomierzu, a po wyjściu na wolność został deportowany z terenów Królestwa Polskiego. Przebywał w Galicji, skąd po 4 latach powrócił do Ostrowca. W 1912 r. współzałożycielem miejscowego Gimnazjum Humanistycznego im. J. Chreptowicza W czasie I wojny światowej był czynny w konserwatywno-nacjonalistycznym Zjednoczeniu Narodowym. Po opuszczeniu Ostrowca przez władze rosyjskie w 1914 r. wchodził w skład Komitetu Obywatelskiego. Współorganizował też Komitet Główny Opiekuńczy, Komitet Ratunkowy oraz struktury Milicji Ludowej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w lipcu 1919 r. został wybrany burmistrzem Ostrowca, a w 1924 jego pierwszym prezydentem. Funkcję tę pełnił z krótkimi przerwami do 1943 r. Przyczynił się do rozwoju miasta, poszerzył jego granice administracyjne przez włączenie okolicznych wsi. W okresie międzywojennym zasiadał w sejmiku powiatowym. Był też członkiem zarządu Związku Miast Polskich oraz Rady Naczelnej Głównego Związku Straży Pożarnych RP. Związany w tym czasie z chrześcijańską demokracją, w latach 1922-1927 zasiadał w Sejmie z listy Chrześcijańskiego Związku Jedności Narodowej. Podczas niemieckiej okupacji stał na czele oddziału Polskiego Czerwonego Krzyża i organizował pomoc dla ludności wysiedlonej z Poznania. Po wojnie prowadził gospodarstwo rolne. Zmarł 26 lutego 1946 r., został pochowany na cmentarzu parafialnym przy ulicy Denkowskiej w Ostrowcu. opr. Paweł Brojek Źródła: sejm.gov.pl, ipsb.nina.gov.pl