Ks. Włodzimierz Cieński - naczelny kapelan Armii Andersa

Od pierwszych dni organizacji podziemia we Lwowie znalazł się w szeregach Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany przez NKWD, oczekiwał na śmierć w moskiewskie Łubiance, ale odzyskał wolność dzięki układowi Sikorski-Majski. Jako kapelan Armii Andersa przeszedł z nią cały szlak bojowy. Włodzimierz Cieński przyszedł na świat 6 kwietnia 1897 r. we Lwowie, w rodzinie ziemiańskiej z tradycjami patriotycznymi. Jego ojciec Tadeusz był działaczem społecznym, przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego we Lwowie podczas walk o miasto w 1918 r., a później senatorem II RP. Po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie studiował na akademii rolniczej w Dublanach, po czym wstąpił do seminarium duchownego.   Święcenia kapłańskie uzyskał w 1924 r. Pracował kolejno jako wikariusz w Żółkwi, administrator parafii Wełdzirz w powiecie dolińskim, kapelan Zgromadzenia sióstr Niepokalanek w Niżniowie. Od 1930 r. pełnił funkcję dyrektora Zakładów Wychowawczych Fundacji Abrahamowiczów, w 1935 r. został proboszczem w Zimnej Wodzie.   W kwietniu 1939 r. objął parafię św. Marii Magdaleny we Lwowie, gdzie zastał go wybuch wojny. Po zajęciu miasta przez sowietów zorganizował w kilkunastu parafiach pomoc dla tysięcy uciekinierów z centralnej Polski oraz jadłodajnię dla alumnów zamkniętego przez komunistów seminarium duchownego.   Działał w Związku Walki Zbrojnej jako kierownik wydziału opieki społecznej i duszpasterstwa Komendy Obszaru nr 3. W kwietniu 1940 r. aresztowany przez NKWD, był więziony początkowo we Lwowie na Zamarstynowie, a później w więzieniach Lefortowo i Łubianka w Moskwie. W czasie śledztwa był wielokrotnie torturowany.   Wolność odzyskał dzięki amnestii będącej wynikiem zawartej w Londynie umowy Sikorski–Majski. We wrześniu 1941 r. znalazł się w Armii Andersa, gdzie otrzymał misję stworzenia duszpasterstwa wojskowego. Prowadził negocjacje z władzami sowieckimi w sprawie ewakuacji osób cywilnych, organizował transporty, prowadził poszukiwania Polaków zagubionych na całym obszarze Związku Radzieckiego.   W sierpniu 1942 r. opuścił ZSRR, biorąc udział w marszu polskich żołnierzy i cywili przez Persję Irak i Palestynę. Później walczył w kampanii w północnej Afryce, a następnie wraz z II Korpusem Polskim we Włoszech, za co został odznaczony Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami.   Po wojnie pozostał na emigracji. W 1946 r. przybył do Wielkiej Brytanii, gdzie był duszpasterzem polskich uchodźców. Należał do grona założycieli tamtejszego Instytutu Polskiego Akcji Katolickiej.   W 1955 r. wstąpił do zakonu cystersów-trapistów w opactwie Notre Dame de France w Bricquebec w Normandii. Pięć lat później złożył śluby wieczyste. W zakonie zajmował się prowadzeniem gospodarstwa rolnego.   Ks. Włodzimierz Cieński zmarł 20 stycznia 1983 r. Został pochowany na miejscowym cmentarzu zakonnym.   opr. Paweł Brojek Źródło: katolicy.eu, fot. lwow.com.pl