Ja teraz kłamię – w kinach polski film kryminalny w surrealistycznej estetyce science-fiction

„Ja teraz kłamię" to obraz w gwiazdorskiej obsadzie. Występują w nim takie gwiazdy polskiego kina jak: Maja Ostaszewska („7 uczuć", „Pitbull. Niebezpieczne kobiety", „Body/Ciało"), Joanna Kulig („Zimna wojna", „Kler"), Robert Więckiewicz („Kler", „Ślepnąc od świateł" - serial TV), Adam Woronowicz („Kurier", „Kamerdyner"), Rafał Maćkowiak („Głośniej od bomb", „1983" - serial TV), Paulina Walendziak („Plan B", „Belfer" - serial TV), Agata Buzek („Ciemno, prawie noc", „11 minut"), Janusz Chabior („Underdog", „Kobiety mafii"), Marian Dziędziel („Zabawa zabawa", „Pitbull. Ostatni pies"), Krzysztof Czeczot („Gotowi na wszystko. Exterminator", „Twarz"), Jacek Poniedziałek („Serce miłości", „Pakt" - serial TV), Bartosz Bielenia („Boże Ciało", „Disco polo"), Cezary Łukaszewicz („Kruk. Szepty słychać po zmroku", „Twój Vincent"), Paweł Borowski („Zero").

Dystrybutor filmu zdradza, że obraz „Ja teraz kłamię" rozpoczyna się od tego, jak: „aktorka Celia (Maja Ostaszewska), jej partner – reżyser Mat (Rafał Maćkowiak) oraz nastoletnia piosenkarka Yvonne (Paulina Walendziak) [...] trójka celebrytów" bierze „udział w kontrowersyjnym telewizyjnym show „Konfesjonał Gwiazd". Każde z nich wierzy, że zwycięstwo w programie, w którym muszą wyjawić publiczności swoje największe sekrety, przyniesie wielkie pieniądze oraz pomoże w realizacji marzeń. Dla Yvonne ma to być powrót na szczyty list przebojów, dla Celii i Mata szansa na nakręcenie wspólnego filmu. Kiedy cała trójka ponosi porażkę, sprawy zaczynają się komplikować. Związek aktorki i reżysera wchodzi w niebezpieczny zakręt, kariera piosenkarki wisi na włosku. Wtedy właśnie do Mata zgłasza się prowadząca show, Kai (Agata Buzek) i oferuje mu pomoc w sfinansowaniu filmu. Ale stawia warunek – rolę, którą miała zagrać Celia, dostanie... Yvonne. Decyzja podjęta przez Mata, wywoła prawdziwy rollercoaster zdarzeń, w czasie których na jaw zaczną wychodzić wszystkie, najbardziej skrywane tajemnice bohaterów".

Największym atutem filmu scenografia (autorstwa Darii Dwornik) i kostiumy (autorstwa Anny Imieli-Szcześniak). Reżysera Pawła Borowskiego można skrytykować za scenariusz. Film zdecydowanie mógłby trwać jedną, a nie dwie godziny. Kuriozum jest niezwykle pomysł opowiedzenia historii z perspektyw trojga bohaterów. Zazwyczaj, w innych filmach, te historie są odmienne, wzajemnie się uzupełniają, w filmie Borowskiego można odnieść wrażenie, że jak w tureckiej czy brazylijskiej telenoweli, każda perspektywa pokazuje nam to samo. Taka narracja może spodobać się widzom przyzwyczajonym do telenowel itp. telewizyjnych wynalazków.

Reżyser filmu Paweł Borowski miał ambicje zrobić obraz będący przestrogą przed współczesnymi mediami. Zdaniem reżysera „we współczesnym świecie, gdzie informacja jest najcenniejszym towarem, trzeba bardzo uważać na jakość tej informacji. Czasem to tylko fragment, strzęp większej całości, który może nas wprowadzić w błąd. Jeśli układa się w logiczną całość z innymi fragmentami przyjmujemy to za prawdę. I tym samym utwierdzamy się w błędzie".

W wywiadzie dostępnym w materiałach prasowych dystrybutora reżyser filmu zdradza, że inspiracją do scenariusza i filmu były dla niego „ułomności naszej ludzkiej percepcji, postrzegania świata. Tego, że często nie potrafimy lub nie chcemy widzieć pewnych rzeczy, bądź docierać do sedna, do prawdy. Idziemy po prostu na łatwiznę. Jest takie sformułowanie, zgodnie z którym lubimy szuflady, bo nam porządkują świat. Ja też jestem ofiarą takiego sposobu myślenia. Po prostu łatwiej nam zrozumieć rzeczy wtedy, gdy pasują do tego co już znamy".

W wywiadzie reżyser wyjaśnił, też czemu tak wielki nacisk w swoim filmie położył na kwestie tego jak każdy postrzega rzeczywistość na swój sposób - „pojawia się bowiem kwestia narracji, która obudowuje fakt. Narracje mogą się różnić, choć fakt czy zdarzenie pozostaje niezmienne i stałe. I to właśnie narracja, którą obudowany jest ten fakt potrafi zmienić zupełnie jego znaczenie, nadać mu innego wydźwięku. Tak to sobie ułatwiamy - skoro fakt pasuje do narracji, to sama narracja też jest prawdziwa. Niestety takie myślenie może okazać się grubym błędem. W jakimś sensie jest to punkt wyjścia do zastanowienia się i do zadania sobie samemu i innym widzom podstawowych pytań – o prawdę i fikcję, o to, czy we współczesnym świecie jesteśmy je jeszcze w stanie rozpoznać i od siebie odróżnić".

Reżyser i scenarzysta filmu Paweł Borowski „ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie na wydziałach malarstwa i filmu animowanego. W 1997 roku otrzymał dyplom z wyróżnieniem tej uczelni. Po studiach miał kilka indywidualnych wystaw m.in. w Centrum Sztuki Współczesnej czy Galerii Sztuki Zachęta. Zaczął również realizować filmy krótkometrażowe. Ostatni z nich "Kocham Cię" był pokazywany na wielu międzynarodowych festiwalach m.in. Berlinale, Brisbane i Tribeca. W 2009 roku zadebiutował pełnometrażowym filmem "Zero" wyprodukowanym przez Opus Film. Znakomicie przyjęte przez krytykę "Zero" wzięło udział w wielu krajowych i międzynarodowych festiwalach (Pusan, Sao Paulo, Rotterdam, Warszawa, Waszyngton, Monachium, Mediolan, Łagów, Świdnica, Tarnów etc.) zdobywając między innymi pięciokrotnie Grand Prix. Od tego momentu Borowski jest również członkiem Europejskiej Akademii Filmowej i Polskiej Akademii Filmowej.

Maja Ostaszewska – urodzona w Krakowie aktorka teatralna i filmowa, absolwentka krakowskiej PWST, laureatka nagród Polskiej Nagrody Filmowej – Orzeł za role w filmach „Jack Strong" Władysława Pasikowskiego i „Body/Ciało" Małgorzaty Szumowskiej. Współpracowała z zespołami teatralnymi Teatru Dramatycznego, TR Warszawa, Teatru Narodowego, Nowego Teatru Krzysztofa Warlikowskiego. W jej filmografii znajdują się m.in. „Lista Schindlera" Stevena Spielberga, „Pianista" Romana Polańskiego, „Katyń" Andrzeja Wajdy czy „Pitbull. Niebezpieczne kobiety" Patryka Vegi. Z powodzeniem gra również w serialach telewizyjnych. Prywatnie mocno angażuje się w sprawy społeczne, znana jest ze swojego aktywizmu przede wszystkim na rzecz praw kobiet i ochrony środowiska.

Rafał Maćkowiak – pochodzący z Opola polski aktor filmowy, teatralny, telewizyjny, absolwent warszawskiej Akademii Teatralnej. Współpracował z Teatrem Studio, aktualnie w zespole TR Warszawa. Za rolę w „33 scenach z życia" Małgorzaty Szumowskiej otrzymał nominację do nagrody Polskiej Nagrody Filmowej – Orzeł. W jego filmografii znajdują się też m.in. „Głośniej od bomb" i „W dół kolorowym wzgórzem" Przemysława Wojcieszka, „Co słonko widziało" Michała Rosy czy „Senność" Magdaleny Piekorz.

Paulina Walendziak – urodzona w Świeciu w 1994 r. absolwentka Wydziału Aktorskiego łódzkiej PWSFTViT, laureatka Nagrody Publiczności i Nagrody Dziennikarzy na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. W ciągu ostatnich dwóch lat pojawiła się w uznanych, nagradzanych i szeroko komentowanych filmach reżyserowanych przez kobiety: w „Planie B" Kingi Dębskiej, „Monumencie" Jagody Szelc i w „Fudze" Agnieszki Smoczyńskiej. Grała również w serialu „Belfer 2" Krzysztofa Łukaszewicza i Macieja Bochniaka oraz w spektaklu telewizyjnym „Mock" Łukasza Palkowskiego.

Agata Buzek – aktorka filmowa i teatralna, absolwentka Akademii Teatralnej

w Warszawie, członkini Polskiej Akademii Filmowej i Europejskiej Akademii Filmowej. Laureatka nagrody Polskiej Nagrody Filmowej – Orzeł oraz Nagrody Publiczności im. Zbyszka Cybulskiego za rolę w filmie „Rewers" Borysa Lankosza. W 2010 r. została uznana za jedną z „Shooting Stars" na Festiwalu Filmowym w Berlinie. Grała w Teatrze Ateneum, TR Warszawa, Teatrze Soho, Teatrze Polonia, czy Dramatycznym. Jej filmografia obejmuje m.in. „Zemstę" Andrzeja Wajdy, „Nightwatching" Petera Greenawaya, „High Life" Claire Denis, „Jezioraka" Michała Otłowskiego, „11 minut" Jerzego Skolimowskiego".

Jan Bodakowski