Jeszcze w tej kadencji Ministerstwo Skarbu Państwa podejmie decyzję o sprzedaży państwowego wydawnictwa, które przechowuje twórczość polskich wieszczy narodowych. Od nowego właściciela będziemy musieli kupować prawa autorskie na druk w Polsce.

Co prawda, resort skarbu zapewnia, że nie będzie sprzedawał „dorobku czy działalności” ale nie informuje, czy nie stanie się to w przewidywalnym terminie. Co więcej, jak się okazuje ministerstwo ma kłopot z „koncepcją przeniesienia znaku PIW i jego dorobku”.

„Do tej pory nie mogliśmy realizować koncepcji przeniesienia znaku PIW i jego dorobku do państwowej instytucji kultury - czyli de facto nie mogliśmy go ratować - z powodu braku współpracy ze strony likwidatora. Jego zadaniem było m.in. ustalenie kompletnej listy wierzytelności i wysokości wszystkich zobowiązań przedsiębiorstwa”. Nie wykluczone zatem, że nowy inwestor będzie zainteresowany nie tyle samym wydawnictwem, co i jego dorobkiem, a tym tym samym prawami autorskimi do publikacji.

Wątpliwości co do rzetelności budzi także oficjalny komunikat Ministerstwa Skarbu, jaki zamieszczony został na stronie internetowej. Zatytułowany jest „Ratujemy markę i dorobek PIW”. Tymczasem kilka linijek niżej czytamy, że dorobku „de facto nie mogliśmy ratować”.

Pełna treść komunikatu:

Wszystkie działania Ministerstwa Skarbu Państwa i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, mają na celu uratowanie dóbr kultury, jakimi zarządza Państwowy Instytut Wydawniczy – tj. 8 tys. praw autorskich i wydawniczych, zbiorów bibliotecznych, zbiorów tzw. egzemplarzy żelaznych, praw wydawniczych oraz praw do opracowań redakcyjnych i znaków towarowych mających kolosalne znaczenie dla dorobku kultury i dziedzictwa narodowego.

Przedsiębiorstwo państwowe PIW zostało postawione w stan likwidacji już w 2012 r., ale jednocześnie Minister Skarbu Państwa powołał zespół, którego zadaniem miało być wypracowanie formuły przeniesienia i zabezpieczenia dóbr kultury PIW. Zespół ten, we współpracy z Ministerstwem Kultury i Dziedzictwa Narodowego zaproponował, że zasoby PIW zostaną przeniesione do państwowej instytucji kultury. To w obecnej sytuacji najlepsze wyjście i szansa na kontynuację blisko 70-letniej historii wydawniczej PIW pod tą samą marką.

Likwidacja dotyczy wyłącznie przedsiębiorstwa, które obecnie zarządza dorobkiem kulturalnym i majątkiem PIW, nie samego dorobku czy działalności. Przedsiębiorstwo w momencie postawienia w stan likwidacji, miało 8,6 mln zł długu wobec różnych wierzycieli. Przez ostatnie 9 lat działalność wydawnicza przedsiębiorstwa nie była rentowna i przyniosła ponad 9 mln zł strat z wydawania książek. Wykazywany corocznie niewielki zysk netto wynikał wyłącznie z regularnej sprzedaży majątku (mieszkań i lokali użytkowych), który się kurczy oraz z przychodów z wynajmu dużej części powierzchni kamienicy przy ul. Foksal w Warszawie firmom prywatnym.

Do tej pory nie mogliśmy realizować koncepcji przeniesienia znaku PIW i jego dorobku do państwowej instytucji kultury - czyli de facto nie mogliśmy go ratować - z powodu braku współpracy ze strony likwidatora. Jego zadaniem było m.in. ustalenie kompletnej listy wierzytelności i wysokości wszystkich zobowiązań przedsiębiorstwa. Takie dokumenty dałyby fundament pod zamknięcie wszystkich spraw przedsiębiorstwa, ale w żadnym wypadku nie oznaczałyby likwidacji działalności wydawniczej i kulturalnej PIW, czy zaprzepaszczenia jego dorobku. Zadaniem nowego likwidatora jest zakończenie tego procesu i trwałe zabezpieczenie dóbr kultury PIW. Nowy likwidator zobowiązany został niezwłocznie do ustalenia aktualnej wysokości zobowiązań, podpisania umów z wierzycielami, które zapobiegną złożeniu wniosku o upadłość PIW, oraz przygotowanie procesu przekazania majątku, stanowiącego dziedzictwo kultury narodowej na rzecz wskazanej państwowej instytucji kultury.

Niemieckie wydawnictwa z pewnością ustawiają się w kolejkę do zakupu praw wydawnictwa.

Michał Polak

fot. arch, Toronto, Zdjęcie zrobione od strony 9 "Bez dogmatu"  

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.