Święty Jan Paweł II w swoim nauczaniu wielokrotnie przybliżał wiernym genezę i sens świąt Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, najważniejszych świąt liturgii Kościoła Katolickiego.  

Przybliżając genezę Wielkanocy w dokumencie Dies Domini papież Polak stwierdził „ z woli Bożej najważniejsze wydarzenia historii zbawienia, stanowiące fundament życia Kościoła, były ściśle związane z Paschą i Pięćdziesiątnicą — dorocznymi świętami żydowskimi, które są też ich proroczą zapowiedzią. W drugim wieku chrześcijanie zaczęli obchodzić coroczną Paschę, czyli Wielkanoc, co w połączeniu ze świętowaniem Paschy cotygodniowej pozwoliło nadać szerszy wymiar rozważaniu tajemnicy śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Wielkanoc, ta «najbardziej uroczysta z uroczystości», poprzedzona postem, który ją przygotowuje, celebrowana w formie długiej wigilii, a później przez pięćdziesiąt dni aż do Pięćdziesiątnicy”.

W swoim przemówieniu do młodzieży święty Jan Paweł II uświadomił młodym znaczenie Wielkiego Czwartku w liturgii Zmartwychwstania mówiąc, że „W Wielki Czwartek, przez ustanowienie Eucharystii i kapłaństwa oraz przez umycie nóg, Jezus wyraźnie ukazał apostołom zgromadzonym w wieczerniku sens swojej męki i śmierci. Wprowadził ich też w tajemnicę nowej Paschy i zmartwychwstania. W dniu, kiedy został skazany i umarł na krzyżu z miłości do ludzi, ofiarował swoje życie Ojcu za zbawienie świata. W poranek wielkanocny świątobliwe niewiasty, a potem Piotr i Jan znaleźli pusty grób. Zmartwychwstały Chrystus ukazał się Marii Magdalenie, uczniom z Emaus i apostołom. Śmierć nie miała ostatniego słowa. Jezus wyszedł z grobu jako zwycięzca. Apostołowie zgromadzili się w wieczerniku, gdzie otrzymali Ducha Świętego, który dał moc, by stali się misjonarzami Dobrej Nowiny”.

W jednej ze swych homilii Jan Paweł II przybliżył sens obrzędów Wielkiej Soboty. W swej homilii Ojciec Święty stwierdził, że „Czuwając w tę Świętą Noc, Kościół pochyla się nad tekstami Pisma Świętego, które ukazują zarys Bożego zamysłu od Księgi Rodzaju po Ewangelię, a wraz z liturgicznymi obrzędami poświęcenia ognia i wody nadają tej szczególnej uroczystości wymiar kosmiczny. Całe stworzenie jest wezwane, by czuwać przy grobie Chrystusa w tę noc. Przesuwają się przed naszymi oczyma dzieje zbawienia, począwszy od stworzenia po odkupienie, od wyjścia z niewoli po Przymierze synajskie, od Starego do Nowego i wiecznego Przymierza. W tę Świętą Noc wypełnia się odwieczny zamysł Boży, ogarniający dzieje człowieka i kosmosu”.

Wyjaśniając wiernym znaczenie Wigilii Paschalnej papież przypomniał wiernym, że „Jezus żyje, a my żyjemy w Nim. Na zawsze. Oto jest dar dzisiejszej nocy, która ostatecznie objawiła światu moc Chrystusa, Syna Maryi Dziewicy, danej nam za Matkę u stóp krzyża. Ta Wigilia wprowadza nas w dzień, który nie zna zmierzchu. Dzień Paschy Chrystusa, który dla całej ludzkości jest początkiem nowej wiosny nadziei”.

Również w „Dies Domini” papież przypomniał wiernym o tym, że „Zmartwychwstanie Jezusa jest pierwotnym faktem, na którym opiera się chrześcijańska wiara (por. 1 Kor 15, 14): tę wspaniałą rzeczywistość można w pełni pojąć w świetle wiary, ale historyczne świadectwo pozostawili o niej ci, którym dane było ujrzeć zmartwychwstałego Pana. To przedziwne wydarzenie nie tylko wyróżnia się na tle całych dziejów ludzkości jako absolutnie niepowtarzalne, ale stanowi samo centrum tajemnicy czasu. Do Chrystusa bowiem, jak przypomina obrzęd przygotowania paschału, sprawowany podczas podniosłej liturgii Wigilii Wielkanocnej, «należy czas i wieczność». Dlatego wspominając nie tylko raz w roku, ale w każdą niedzielę dzień zmartwychwstania Chrystusa, Kościół pragnie wskazywać każdemu pokoleniu to, co stanowi zwornik całej historii, w którym tajemnica początków spotyka się z tajemnicą ostatecznego przeznaczenia świata”.

Jan Bodakowski

© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU i ZDJĘĆ ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.