Żołnierz kampanii wrześniowej, w marcu 1943 r. zrzucony do Polski jako cichociemny, został oficerem wywiadu Komendy Głównej AK. To właśnie kierowanej przez niego siatce wywiadowczej udało się rozpracować tajną niemiecką broń V-1 i V-2.

Stefan Ignaszak urodził się 30 listopada 1911 r. w Börnig koło Dortmundu, w rodzinie robotnika z Wielkopolski, który wyemigrował do Niemiec za pracą. Szkołę powszechną ukończył w Westfalii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości powrócił wraz z rodziną do ojczyzny. W Środzie Wielkopolskiej zdał maturę.

W latach 1931-1932 r. był słuchaczem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. Później służył w 17 Pułku Ułanów Wielkopolskich w Lesznie. Po zakończeniu służby wojskowej studiował prawo na Uniwersytecie Poznańskim. W okresie międzywojennym pracował m.in. w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu.

Po wybuchu II wojny światowej dowodził plutonem zwiadu w 14 Dywizji Piechoty, a później walczył w samodzielnej Grupie Operacyjnej „Kowel” płk. dypl. Tadeusza Zieleniewskiego. Po klęsce przedarł się do Armii Polskiej we Francji, a po jej kapitulacji do Wielkiej Brytanii, gdzie początkowo był dowódcą plutonu w 10 Pułku Strzelców Konnych.

Od kwietnia 1942 r. odbywał kurs wywiadu wojskowego w Glasgow. Po jego ukończeniu, w grudniu tego roku został zaprzysiężony jako cichociemny do służby w Armii Krajowej. W nocy z 13 na 14 marca 1943 r. w ramach operacji „Window” zrzucono go pod Częstochową, skąd po dwóch dniach przedostał się do Warszawy.

Po przydzieleniu do Oddziału II Komendy Głównej AK został oficerem Ekspozytury „Lombard”, której terenem działania była III Rzesza i włączone do niej tereny. Jako zastępca szefa wydziału wywiadowczego opracowywał materiały z Wielkopolski i Pomorza oraz centrum Rzeszy. Kierował rozpracowywaniem produkcji rakiet V-1 i V-2, przyczyniając się do odkrycia ośrodka badawczego i fabryk broni rakietowej w Peenemünde, zniszczonych następnie przez alianckie lotnictwo.

Brał udział w powstaniu warszawskim jako oficer informacyjny VI Zgrupowania AK „Golski ”. Walczył w Śródmieściu Południowym w Rejonie Politechniki. Ciężko ranny po wyleczeniu dotarł jako cywil do Milanówka. Po nawiązaniu kontaktów z Komendą Główną AK został skierowany w rejon Częstochowy.

Działalność konspiracyjną kontynuował w Bydgoszczy. Od marca 1945 r. służył w Delegaturze Sił Zbrojnych, a następnie w Zrzeszeniu WiN. Jesienią tego roku został aresztowany przez UB. Pod zarzutem szpiegostwa Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie skazał go na karę śmierci, zamienioną następnie na 10, a później 5 lat więzienia.

Zwolniony z Wronek w 1951 r., mimo późniejszej rehabilitacji, przez długi czas napotykał trudności w podjęciu zatrudnienia. Po kilku latach zajmowania różnych stanowisk aż do emerytury pracował jako radca prawny.

Po 1989 r. jako współzałożyciel Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej pełnił funkcję prezesa jego poznańskiego okręgu, a następnie honorowego prezesa.

Ppłk Stefan Ignaszak zmarł 8 stycznia 2005 r. w Poznaniu w wieku 93 lat. Został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Junikowo.

opr. Paweł Brojek
Źródło: akwielkopolska.pl, fot. NAC


© WSZYSTKIE PRAWA DO TEKSTU ZASTRZEŻONE. Możesz udostępniać tekst w serwisach społecznościowych, ale zabronione jest kopiowanie tekstu w części lub całości przez inne redakcje i serwisy internetowe bez zgody redakcji pod groźbą kary i może być ścigane prawnie.